ΤΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΟΛΑ - ΝΑΓΙΑ ΑΛΕΒΑ

Η ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΕΛΣΑΣ
ΤΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΟΛΑ

Η Μοίρα γιορτάζει τα γενέθλιά της, γίνεται δεκαοχτώ χρονών, σε καλοκαιρινές διακοπές μαζί με τους φίλους της.
Πέρασε στο πανεπιστήμιο και ευελπιστεί ότι ως ανερχόμενη αρχιτέκτονας, εκτός από σχέδια, θα καταφέρει να σχεδιάζει τις σκέψεις της αλλά και να τις κάνει πράξεις
Έχει καλούς φίλους και μαζί με αυτούς έχει και τις καραμελίτσες της γιαγιάς της, οι οποίες τής διώχνουν μακριά κάθε ένταση και πίκρα.

Μέσα σε όλα αυτά τα πρόσωπα και τις καταστάσεις εμφανίζεται και μια άλλη μοίρα, αυτή που είναι γνώριμη σε όλους μας.
Το ριζικό μας, ίσως;
Το πεπρωμένο μας;
Επεμβαίνει στη ζωή της δραστικά και δραματικά. Το ένα χαστούκι πίσω από το άλλο! Αγωνίζεται με όλες τις δυνάμεις της να βγει από το μαύρο σκοτάδι ζώντας μέσα από τα όνειρά της.
Χαμογελά μέσα σε αυτά, αναπνέει από αυτά!
Ψάχνει τη λύτρωση απεγνωσμένα!

Πρόκειται, λοιπόν, για ένα βιβλίο που εξαρχής μάς γυρίζει στη νεανική μας ηλικία, δείχνοντάς μας τον τρόπο που σκεφτόμασταν και ενεργούσαμε κι εμείς.
Μας θυμίζει πως κι εμείς στα δεκαοχτώ μας χρόνια αναρωτιόμασταν αν βοηθά το ψέμα κι αν η πραγματικότητα θα έρθει να μας προϋπαντήσει.
Σε αυτή την ηλικία όλα είναι μαγικά. Δεν υπάρχει πώς και γιατί, πού και πότε, αλήθεια ή ψέματα.
Είναι αυτή η ηλικία που μάς περνά απέναντι με διαφορετικό κόστος για τον καθένα μας.
Η Νάγια Αλέβα ούσα μικρή, έχει πιο γερή μνήμη από εμάς.

Μέσα στο βιβλίο της μιλά για ένα κοινωνικό φαινόμενο που τρομάζει τους πάντες.
Τον βιασμό!
Τα θύματά του πολλά!
Κάποια έχουν μερικώς συνέλθει και κάποια άλλα δεν μπόρεσαν ποτέ να διαχειριστούν την κακοποίησή τους.
Σε όλες τις περιπτώσεις, δεν παύει να είναι ένα τραυματικό γεγονός που γράφεται μέσα στην καρδιά με ανεξίτηλα γράμματα.

Προχωρώντας μέσα στις σελίδες, συναντώ την απώλεια κι όταν λέω απώλεια εννοώ τον θάνατο.
Ένα λούτρινο λιονταράκι κι ένα γυάλινο μπουκάλι γεμάτο με άμμο, του εναντιώνονται, τον πολεμούν!
Ψάχνουν με τα μάτια της καρδιάς στον απέραντο ουρανό της Μοίρας να βρουν τα χρώματα εκείνα που θα τη σηκώσουν ψηλά.
Πασπαλίζουν την ψυχή της με ροζ, μωβ, άσπρο...
Η λύτρωση;
Έρχεται;

Η Νάγια Αλέβα μας χαρίζει όλη τη μνήμη της ηρωίδας της παράλληλα με τα όνειρά της. Άλλοτε με γέλια, φιλιά και αγκαλιές και άλλοτε με θλίψη, σκοτάδι και θάνατο.
Ζωντανεύει τα χρώματα εκείνα που γεμάτα φως πλαισιώνουν τις θύμησές της.
Περιγράφει με έναν υπέροχο και συγκινητικό τρόπο τις σκέψεις της Μοίρας, ώστε πολλές φορές σταματάς το διάβασμα γιατί ανακαλύπτεις μια ωριμότητα σπάνια στην εποχή μας.
Επεξεργάζεσαι κι εσύ τον εαυτό της και τους προβληματισμούς της, ώσπου αναγνωρίζεις, μέσα σου πια, τα συμπεράσματά της.

Το φινάλε απρόσμενο και καθηλωτικό!
Η συγγραφέας, λοιπόν, μπορεί να είναι μικρή σε ηλικία, αλλά είναι πλούσια σε ενσυναίσθηση και εσωτερικό κόσμο!