Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2019

ΚΛΗΡΩΣΗ '' ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ'' ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗ


H "Elsa's books" κληρώνει ένα αντίτυπο του βιβλίου "ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ" της Βασιλικής Διαμαντή.
Για να λάβετε μέρος στην κλήρωση ακολουθήστε τα παρακάτω βήματα:
1. Like στη σελίδα μας Elsa's books.
2. Δημόσια κοινοποίηση του διαγωνισμού.
3. Κάντε tag όσους φίλους θέλετε στο σχόλιό σας.

ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΥΡΗ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΙΑ ΒΗΜΑΤΑ.

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!

ΠΡΟΣΟΧΗ!
Ο διαγωνισμός ισχύει μόνο για όσους βρίσκονται εντός Ελλάδος.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΚΛΗΡΩΣΗΣ ''ΜΙΚΡΟΙ ΘΕΟΙ''


Μετά από την κλήρωση πουέγινε για τις έγκυρες συμμετοχές μέσω του Random Name Picker ο τυχερός που κερδίζει ΄το βιβλίο της Αρετής Καμπίτση, είναι η 
Στέλλα Καμπάτσικα.
Παρακαλώ να επικοινωνήσει μαζί μου για τον τρόπο παραλαβής του βιβλίου.
Σας ευχαριστώ όλους που πήρατε μέρος!

Στέλλα ΚαμπάτσικαΣτέλλα ΚαμπάτσικαΣτέλλα Καμπάτσικα

Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2019

ΟΣΑ ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ ΘΑ 'ΝΑΙ ΞΕΝΑ - ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ



Η ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΕΛΣΑΣ
ΟΣΑ ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ ΘΑ 'ΝΑΙ ΞΕΝΑ
Η Κάτια, μια νέα γυναίκα, εγκαταλείπεται από τον Ανδρέα στη Σεούλ. Μόνη της πια, δίχως χρήματα και με μοναδικό στήριγμα τη φίλη της Ζαντί, αποφασίζει να μείνει στην Κορέα μέχρι να τα μαζέψει ώστε να επιστρέψει στην Ελλάδα.
Η Ζαντί, προκειμένου να τη βοηθήσει;, κανονίζει έναν λευκό γάμο με τον Χιου έναντι βέβαια μιας μεγάλης αμοιβής.
Ο Χιου, νόμιμος σύζυγος της Κάτιας πλέον, είναι υποχρεωμένος να αφήσει ελεύθερη τη γυναίκα του όταν λήξει το συμβόλαιο.
Διάσημος ηθοποιός της Κορέας, όμορφος και με τις γυναίκες να τον ακολουθούν κατά πόδας, γοητεύεται από την καλοσυνάτη Κάτια. Καταλήγει να τη διεκδικεί αποφασιστικά.
Ο Τζάε, πρώτος ξάδερφος του Χιου και διάσημος ζωγράφος διεθνώς, μπαίνει στο παιχνίδι. Ως γνήσιο αρσενικό, είμαι απολύτως σίγουρη ότι θα τον ερωτευτείτε όπως τον ερωτεύτηκα κι εγώ!
Ένας άντρας που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του για τη γυναίκα που αγαπά, κι αυτή δεν είναι άλλη από την Κάτια, που την προστατεύει και κάποιες φορές, μάλιστα, δίχως αυτή να το γνωρίζει. Ένας άντρας που σηκώνει -κυριολεκτικά και μεταφορικά- τη γυναίκα της ζωής του στα χέρια του.
Η Κάτια ορφανή, με μια ζωή μοναχική, ευαίσθητη και πονεμένη, αγωνίστρια μα πάντα "ξένη". Σε όλες τις διαδρομές της ζωής της ήταν ξένη. Πατάει πάνω στα βήματα που χάραξε η καρδιά της και με γνώμονα την αγάπη και την αξιοπρέπεια συνεχίζει με το κεφάλι ψηλά, όπως πάντα άλλωστε.
Δεν χρειάστηκε να διαλέξει. Ο ένας και μοναδικός τής έκλεψε τον έρωτα από την αρχή.
Ο Χιου ή ο Τζάε;
Μμμμμ...
Ένα τόσο καλοσυνάτη πλάσμα, δεν μπορείς πάρα μόνο να το λατρέψεις!
Κι αυτό που την κάνει τόσο μοναδική είναι το ότι δεν το γνωρίζει.
"Τόσα λουλούδια γύρω μου... κι όμως η άνοιξη φεύγει τόσο γρήγορα Ζαντί".
Έρωτας, ζήλια, εκβιασμοί, εξομολογήσεις, πόνος, χαρά και δάκρυα, γοητεία και απόρριψη.
Μυστικές αποκαλύψεις μιας παλιάς ζωής που έρχονται στην επιφάνεια δείχνοντάς μας τι σημαίνει άνθρωπος. Τι άλλο μπορεί να ζητήσει κανείς από ένα βιβλίο αισθηματικό με κοινωνικές προεκτάσεις;
Απο ένα βιβλίο που δεν το έχει γράψει απλά η Georgia Kakalopoulou, αλλά το έχει ζωγραφίσει μέσα σε απέραντους κήπους με όμορφες κερασιές. Το έχει πασπαλίσει με ρομαντικές μουσικές και το έχει στολίσει με ερωτευμένα βλέμματα και κρυφά φιλιά.
Στρωτή και ξεκάθαρη η γραφή της, πλήρως κατανοητή.
Πλοκή άρτια δεμένη και εξαιρετικά δουλεμένη όσον αφορά την ιστορία των ηρώων της. Με ήρεμη αφήγηση αλλά με έντονους διαδραστικά διαλόγους, αφήνει την αγάπη να πλανιέται μέσα στις σελίδες μυρίζοντας κεράσι.
Πλούσιες οι περιγραφές της αλλά καθόλου βαρετές. Και, ξέρετε πολύ καλά, όλοι εσείς που διαβάζετε, τι ακριβώς εννοώ.
Κάθε πρόταση είναι γραμμένη με ακρίβεια και στρατηγική. Ο στόχος της είναι ένας και πολύτιμος:
Να μας δείξει με πράξεις οτι "το πιο σημαντικό που θα μάθουμε στη ζωή μας, είναι να αγαπάμε και να αγαπιόμαστε".
Ο έρωτας είναι διάχυτος, όπως το άρωμα στον λαιμό μιας γοητευτικής γυναίκας. Μιας γυναίκας που ξέρει να αγαπά αλλά δεν ξέρει ότι μπορεί να αγαπηθεί.
Ο ένας από τους δύο άντρες έχει κερδίσει την καρδιά της άξια!
Όμως, μέχρι και την τελευταία σελίδα δεν μας αποκαλύπτει το αν αυτός που της άρπαξε την καρδιά, καταφέρνει και να την αποκτήσει.
Ο Δράκος ή ο Πάνθηρας;
Ποιος από τους δύο θα κερδίσει μια θέση στη ζωή της μυθικής λευκής Ελαφίνας;
Όχι, δεν θα σας το αποκαλύψω εγώ!
Θα σας δώσω την ευκαιρία να γευτείτε κι εσείς τη χαρά του έρωτα, την ευκαιρία να λατρέψετε αυτή την "ξένη".
Ακούστε....
Ο σαμάνος έχει αρχίσει ήδη το τραγούδι του!
Συγχαρητήρια! 

Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2019

ΖΩΕΣ ΣΑΝ ΜΙΣΟΦΕΓΓΑΡΑ ΕΛΣΑ ΦΑΡΑΖΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ

Μυστικά, μίσος, αλήθεια, προδοσία, θάνατος!
Όλα μπερδεύονται μεταξύ τους και μέσα σ αυτόν τον πόλεμο, πρώτες και καλύτερες οι δύο αδερφές,η Κατερί και η Ελένη.
Δύο αδερφές που μισούνται θανάσιμα!
Ο πατέρας τους τις ξεπούλησε σαν σφάγια κι αυτές, σκύβοντας το κεφάλι και μην μπορώντας να αντιδράσουν λόγω του φόβου τους, υπακούουν στις επιθυμίες του!
Μέρα με τη μέρα το μίσος προς το πρόσωπό του μεγαλώνει, το μίσος προς έναν πατέρα υποκινούμενο από την κοινωνία εκείνης της εποχής. Το "κοινωνικό φαίνεσαι" ζει και βασιλεύει!
Ομως, καταφέρνουν και κρατούν βαθιά κρυμμένο το μυστικό τους!
Ο Σαράντης,το καλύτερο ζεϊμπέκικο της Βόρειας Ελλάδας,της "Γερακίνας γιος",παίζει σ αυτό το θέατρο του παραλόγου τον πρώτο και κυριότερο ρόλο.
Περνώντας τα χρόνια, τα παιδιά τους μεγαλώνουν και, σε αντίθεση με τις μάνες τους, είναι οι καλύτεροι φίλοι.
Η αλήθεια αρχίζει και ταρακουνά συθέμελα τις δύο οικογένειες, χτυπάει τις πόρτες τους αλύπητα,ζητώντας να βγει στο φως επιτέλους. Οι θύτες και τα θύματα πολλά, αθώοι κι ένοχοι θα πληρώσουν!
Το οργανωμένο δίκτυο πορνείας με το "εμπόρευμα",τα υποψήφια θύματα μέσα σε ένα κύκλωμα καλά οργανωμένο και με υψηλόβαθμο στέλεχος της αστυνομίας να κινεί τα νήματα, μας μυεί σε καταστάσεις τραγικές και μας γνωρίζει ανθρώπους που την ζωή δεν τη σέβονται καθόλου και, μάλιστα στο όνομα του χρήματος,τολμούν και παρουσιάζονται σαν "κύριοι"!
Η συγγραφέας Ελσα Φαραζή θίγει ένα θέμα πολύ σοβαρό και το προσεγγίζει με ειλικρίνεια και σοβαρότητα! Από την πρώτη σελίδα μέχρι και την τελευταία διαβάζεις κι αναρωτιέσαι πόση αξία έχει τελικά η ζωή!
Γιατί κάποιοι άνθρωποι δεν νοιάζονται ούτε για το ίδιο τους το παιδί;
Ενα βιβλίο σκληρό γραμμένο σε ρεαλιστική γλώσσα, και πιστεύω πως αυτό ήταν ιδανικό γιατί μεταδίδει το κλίμα ατόφιο και τους χαρακτήρες ακριβώς όπως είναι. Απλά, σκέτα κορμιά που περιφέρονται και αναπνέουν σε βάρος αθώων.
Ζούνε ζωές μισές!
Ο θυμός μου αμέτρητος!
Και το κακό ξέρετε ποιο είναι;
Ότι όλα αυτά γίνονταν, γίνονται και θα ξαναγίνουν!
Δυστυχώς!
Καταπληκτικό, συγχαρητήρια!


Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2019

ΚΛΗΡΩΣΗ "ΜΙΚΡΟΙ ΘΕΟΙ"

Σε συνεργασία με τη συγγραφέα Αρετή Καμπίτση, κληρώνουμε ένα αντίτυπο του βιβλίο της "Μικροί Θεοί".
Για να λάβετε μέρος στην κλήρωση, ακολουθήστε τα παρακάτω βήματα:
1. Κάντε like στην ομάδα μου "Elsa's Books"
2. Κάντε like στη σελίδα μου "Elsa's Books"
3. Αφήστε σχόλιο κάτω από την ανάρτηση της κλήρωσης στη σελίδα μου, κάνοντας tag τρεις φίλους σας
4. Κοινοποιήστε δημόσια την κλήρωση στο προφίλ σας.

Καλή επιτυχία σε όλους τους φίλους μου!


Σημείωση: Η κλήρωση λήγει στις 12/10/2019 και ισχύει μόνο για τα μέλη που μένουν εντός Ελλάδας.

Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2019

ΑΜΑΡΑΝΤΟΙ ΛΕΜΟΝΑΝΘΟΙ ΧΑΡΑ ΠΑΠΑΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΜΠΑΡΔΩΣΗ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΩΚΕΑΝΟΣ

 Όλα ξεκίνησαν ένα πρωινό στο λιμάνι του Πόρου. Πρώτη φορά εκεί τον είδε η Αγγελική. Αμούστακο αγόρι ο Βασίλης, κοριτσάκι μικρό με πλεξούδες τα όμορφα μαλλιά της, αυτή! Ένα αμυγδαλωτό ένωσε τη ζωή τους για πάντα!
Η οικογένεια του Βασίλη, πρόσφυγες της Φώκαιας από τη Μικρά Ασία, τα έχασαν όλα, τα έκαψαν όλα οι Τούρκοι. Τυχεροί που γλύτωσαν τις ζωές τους.

Ο Πόρος γινεται η νέα τους πατρίδα, και η οικογένεια της Αγγελικής τους αγκαλιάζει σαν αδέρφια.
Η Αγγελική δεν είχε μάτια για άλλον εκτός από τον Βασίλη. Σαν γνήσιο θηλυκό, όμως, αντιλαμβανόταν και την επιθυμία του Βασίλη. "Όταν μεγαλώσουμε, θα σε παντρευτώ" της σιγοψιθύριζε.

Η ζωή, όμως, είχε αλλά σχέδια γι αυτούς. Ο θάνατος έγινε ο μόνιμος επισκέπτης και στα δύο σπιτικά. Μπήκε στις ζωές τους και τις "σκότωσε".
Έτσι ο Βασίλης ακολουθεί τον πατέρα του στην Μασσαλία και η Αγγελική μένει πίσω να τον περιμένει. Αναγκάζεται, όμως, να εγκαταλείψει κι αυτή τον Πόρο και βρίσκεται στον Πειραιά, μαζί με την μητέρα της, να ξεκινάει καινούρια ζωή. Μια ζωή άδεια και κενή χωρίς τον αγαπημένο της.
Συναντά τη μαντάμ Ζωζώ, χαρακτηριστική φιγούρα, που θα σταθεί γερός βράχος σε όλη τη ζωή της.

Τα χρόνια περνούν, έρχεται ο πόλεμος του 1940 με την Αγγελική να παλεύει για την οικογένειά της.
Όλο αυτό τον καιρό, ριζωμένη στην καρδιά της η θύμηση του Βασίλη. Πότε δε βγήκε από μέσα της.
Μια όμορφη γυναίκα, με μόνιμη παρέα τον πόνο και την εγκατάλειψη.

Ένα καλογραμμένο βιβλίο, με γρήγορη ροή και εναλλαγές των γεγονότων σε ταχύ ρυθμό.
Φωτογραφίζει ξεκάθαρα την υποβαθμισμένη θέση της γυναίκας σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία.
Οι προκαταλήψεις και τα κουτσομπολιά στο μέγιστο βαθμό, κρατάνε τη γυναίκα δεμένη και χωρίς λόγο και υπόσταση.

Μια ιστορία αγάπης γλυκιά και συγχρόνως πικρή. Ο καημός της ηρωίδας αγιάτρευτος. Όλη η ζωή της εκτυλίσσεται με γνώμονα τον έρωτά της.
Σημαδεύτηκε με μαύρα χρώματα, οι αναμνήσεις τής καίγανε τα σωθικά.
Ένα φινάλε μη αναμενόμενο, συγκλονιστικό!
Δεν περίμενα με τίποτα την κατάληξη της ιστορίας.

Οι σκέψεις της Αγγελικής διάσπαρτες σ όλο το βιβλίο, μου φανέρωσαν τον δυναμισμό της και την υπομονή της. Μεγάλωσε, έχοντας οπλιστεί με απίστευτη πίστη στα όνειρα της.
Ένα βιβλίο, που θα σας κάνει να δακρύσετε γιατί η χαρά δεν περισσεύει.
Ένα βιβλίο ύμνος για τη γυναίκα στο πέρασμα των χρόνων.

Υ. Γ.
Αφιερωμένο στη μνήμη της!
Το λιγότερο που μπορώ να κάνω!


Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ.

Ο ΚΩΔΙΚΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ-Ο ΓΟΛΓΟΘΑΣ ΤΗΣ ΕΥΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΟΡΜΠΑΣ ANUBIS

Η αποκάλυψη της Θεωρίας των Πάντων από το παιδί θαύμα, Νίκο Αυγερινό, σε μια Ελλάδα εκτός Ευρώπης που τρώει τις σάρκες της, τραβά τα βλέμματα μυστικών υπηρεσιών, βιομηχανικών κολοσσών και τρομοκρατών.
Αμερικανοί, Ρώσοι και Ισλαμιστές, εφοδιασμένοι με όπλα μιας νοσηρής τεχνολογίας, παρασύρονται σε ένα ανελέητο κυνηγητό θανάτου δίχως τέλος.
Ο Νίκος μαζί με την αγαπημένη του Σοφία, τρέχουν...
Τρέχουν για να προλάβουν να σώσουν την ανθρωπότητα!
Εν τω μεταξύ, στη Μέση Ανατολή, η μικρή Εύα, πιασμένη στα χέρια φανατικών τζιχαντιστών, ζει το δικό της Γολγοθά.
Σε αυτή την κοινωνία, αιχμάλωτη πλέον, απλά ζει, απλά αναπνέει!
Προσπαθεί να προστατεύσει το μυαλό της από την πλύση εγκεφάλου που της κάνουν.
Επιβάλλεται να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη της, ώστε να τρέφεται από αυτή, για να καταφέρει να ξεφύγει από την καταδυνάστευση και τον ευτελισμό της ύπαρξής της.
Ένα όπλο-ρομπότ, την ανιχνεύει...
Οι δράσεις των ηρώων, του Νίκου και της Σοφίας, μπορούν να επηρεάσουν και να αλλάξουν σημαντικά, όχι μόνο τη δική τους ζωής, αλλά και τη ζωή όλων.
Η διασφάλιση της ατομικής προστασίας, σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει, ούτε καν αχνοφαίνεται.
Με όλες τους τις δυνάμεις, προσπαθούν να προλάβουν τις εξελίξεις, οι οποίες είναι καταιγιστικές, με το κακό, την αναρχία και την εξατομίκευση να έχουν κοινά γνωρίσματα, με αποτέλεσμα οι επιπτώσεις σε βάρος της ανθρωπότητας, να αγγίζουν την εξαφάνισή της. Πρέπει να προστατέψουν το μυστικό!
Άδικες διατάξεις που χρειάζονται αναθεώρηση και στις δημοκρατικές χώρες, οι οποίες τις έχουν θεσπίσει.
Ελλάδα του 2021 με δραχμή και χωρίς μνημόνια.
Η Ευρωπαϊκή Ενωση μακριά, με πείνα και άστεγους, με ανθρώπους και ρομπότ και μια μάζα τρομοκρατημένη, έτοιμη να ξεσκίσει ό,τι υπάρχει κι έχει ζωή!
Μια Ελλάδα εξαντλημένη, δίχως σήμερα αλλά και δίχως αύριο. Δίχως ηθικές αξίες!
Θανατηφόρα όπλα, βγαλμένα μέσα από την επιστημονική εξέλιξη, φόβος και τρομοκρατία, σάρκα και αδυναμία.
Στράτος και εξουσία, μια αδιάκοπη ροπή εκμετάλλευσης.
Η γυναικεία υπόσταση σημαντική στο βιβλίο.
Κυρίαρχη, πολιτικοποιημένη και καθόλου ομοιογενής, σύμφωνα με την παλαιότερη θέση της στην κοινωνία.
Χωρίς περιορισμούς, αλλά με ελεύθερο και κοφτερό πνεύμα, επιβάλλει την παρουσία της, τους κανόνες και τους όρους της, κρατώντας όμως, τη θηλυκή της πλευρά και εικόνα.
Έντονη η διαφορά με τη γυναίκα του Ισλάμ, που κατά γενική ομολογία, εξακολουθεί να βρίσκεται στο περιθώριο.
Οι γυναίκες του δυτικού κόσμου αντιδρούν και, απολαμβάνουν πλέον, τη θέση που τις αρμόζει - ίσως όχι στο μέγιστο βαθμό - σε αντίθεση με τους Ισλαμιστές, που εξακολουθούν να θεωρούν την αποπομπή της γυναίκας κάτι το φυσιολογικό.
Ο άγραφος κώδικας της δημιουργίας, μου έφερε στο μυαλό αρχές και κανόνες με συγκεκριμένο κοινωνικό χαρακτήρα, όπως τον κώδικα της ηθικής, ο οποίος γεννιέται μέσα από τη δημιουργία.
Κατά πόσο δεχόμαστε ότι ο κώδικας αυτός ρυθμίζει τη συμπεριφορά των ανθρώπων;
Η ανθρώπινη συμπεριφορά επηρεάζει όλα τα όντα;
Πρόκειται για ένα βιβλίο γεμάτο ηθικές αξίες και αρχές!
Για μια μυθιστορία που στρέφεται, μεταξύ άλλων, στον λόγο ύπαρξης του ανθρώπου.
Μέσα από ένα καθαρά φιλοσοφικό πρίσμα, η δημιουργία συμβάλλει στη διερεύνηση των σχέσεών μας.
Ο Giorgos Zorbas, με ρεαλιστική ματιά και γραφή, αλλά και με ορθό λόγο και πνεύμα, μας χαρίζει τη δημιουργία της θρησκείας, της πολιτικής, του δικαίου αλλά και της αισθητικής και της αγάπης!
Ο Κώδικας της Δημιουργίας, αλλάζει τον ρου της ιστορίας.
Παρελθόν, παρόν και μέλλον γίνονται ένα, σε μια αιώνια σύγκρουση Τιτάνων!
Οφείλω να πω, ότι είναι ένα μάθημα ζωής, αν καταφέρουμε και κοιτάξουμε μέσα μας, ώστε να χαρτογραφήσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό!
Πολλά, πολλά συγχαρητήρια, και με μεγάλη αγωνία αναμένω τη συνέχεια!


Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ.

ΑΒΕΡΤΟΣΙΑ ΤΙΝΑ ΚΟΥΡΚΟΥΜΕΛΗ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ

 Αβερτοσιά, σημαίνει ελευθερία!

Η Άρτεμη, αναγκάζεται να επιστρέψει στο νησί της, την Κεφαλονιά, ύστερα από πολλά χρόνια απουσίας της στο εξωτερικό. Ο λόγος της επιστροφής της, είναι ο θάνατος του καθηγητή Δουκάτου.
Ένα τηλεφώνημα από την παιδική της φίλη Θάλεια, ταράζει τα ύδατα και οδηγεί τη μνήμη της πίσω. Την οδηγεί σε θύμησες, που η ανήσυχη Άρτεμη δεν επέτρεπε να βγουν στην επιφάνεια.
Ξαναζεί, λοιπόν, όχι μόνο με τα μάτια της καρδιάς, αλλά και με της λογικής αυτή τη φορά, γεγονότα που τη σημάδευσαν από την παιδική της ηλικία μέχρι και τη στιγμή που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα, νεαρή κοπέλα πια.

Οι μνήμες αυτές, ξεκινούν την επιδρομή τους από τον μεγάλο σεισμό του 1953 στην Κεφαλονιά. Επανέρχονται στο μυαλό της καταστάσεις που τη σφράγισαν άσχημα, και που είχαν ως αποτέλεσμα να θέλει πάντα να φύγει...
Και φεύγει!
Ξεκινά τη φοιτητική της ζωή σε μια Αθήνα γεμάτη τανκς και περιπολίες. Η Ελλάδα ασφυκτιά κάτω από την μπότα της χούντας.
Άπειρα τα κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα της εποχής. Η συγγραφέας, όμως, καταφέρνει και δεν ταράζει την ψυχολογία μας, καθ'ότι η αφήγηση και οι περιγραφές των χαρακτήρων της - παρέα με τις πράξεις τους - περνούν με απόλυτη ησυχία μέσα μας, αλλά επιδρούν με έντονη αποφασιστικότητα δηλώνοντάς μας ότι ήρθαν για να μείνουν.

Αναφέρεται, σχεδόν σε όλο το βιβλίο, στην Παιδεία της τότε Ελλάδας και μας περιγράφει σκηνές "απείρου κάλλους" από ένα απολυταρχικό εκπαιδευτικό σύστημα με τιμωρίες-βασανιστήρια.
Είναι η εποχή, που η γυναίκα προσπαθεί να σπάσει τα σκοινιά μια κλειστής κοινωνίας, όπου η ελεύθερη βούληση για αυτήν είναι απαγορευτική.

Η Θάλεια, είναι αυτή που η παρουσία της είναι πότε έντονη αλλά και πότε χλωμή στην καθημερινότητα της Άρτεμης. Είναι αυτή, που δείχνει στη φίλη της την ανθρώπινη φύση τους με τα ελαττώματα και τις αρετές, τον εγωϊσμό αλλά και το σκύψιμο του κεφαλιού στις παραδόσεις και στις συνήθειες της Επτανήσου.

Ένας υπέροχος γραπτός λόγος από τη Tina Kourkoumeli Schmidt, που τολμά και μας μιλά για την ελευθερία, λέγοντάς μας ότι δεν πειράζει που συμβιβαστήκαμε όταν χρειάστηκε. Δεν πειράζει που κλάψαμε χωρίς αντίκρυσμα, δεν πειράζει που κατεβάσαμε τα μάτια και ζητήσαμε συγγνώμη ενώ δε φταίγαμε.
Ένας υπέροχος γραπτός λόγος που μας παρακινεί να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας και μας επισημαίνει ότι ναι, πειράζει αν δεν το κάνουμε!

Αβερτοσιά, σημαίνει ελευθερία!
Η Άρτεμη πολέμησε για αυτήν.
Η Άρτεμη αναγκάστηκε να υποχωρήσει για αυτήν.
Η Άρτεμη αναγκάστηκε να συμβιβαστεί για αυτήν.
Όμως, την κατέκτησε!
Και είμαι σίγουρη, ότι έπραξε ορθά όταν χρειάστηκε.

Πολλά-πολλά συγχαρητήρια στη συγγραφέα!

Υ. Γ.
Όπως κάθε τόπος, έτσι και η Κεφαλονιά, έχει τις δικές της ιδιόμορφες εκφράσεις και λεξιλόγιο που χρησιμοποιείται αποκλειστικά από τους κατοίκους του νησιού.
Σε πολύ μεγάλο ποσοστό, αυτό είναι επηρεασμένο από ιταλικές λέξεις και από άλλες που χρησιμοποιήθηκαν από τους εκάστοτε κατακτητές του.

Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ.

ΑΚΟΥ... ΜΑΝΩΛΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ

 Ακούω ...
Με προσοχή...
Με ενδιαφέρον...
Με προσήλωση...
Με υπομονή...
Ακούω, έτσι απλά, για να ακούω...

Η ακοή είναι αυτή η αίσθηση, που μας βοηθά να επικοινωνήσουμε με τον άλλον. Κι όμως, υπάρχουν φορές που ακούμε δίχως να καταγράφουμε αυτά που πραγματικά κρύβονται πίσω από λέξεις, κινήσεις, βλέμματα.
Σωπαίνουμε εμείς όταν μιλά ο άλλος, ή εκείνη τη στιγμή ακούμε τον ίδιο μας τον εαυτό;

Ο ήρωας αυτού του βιβλίου, ύστερα από έναν χωρισμό, γύρισε πίσω. Η μνήμη του τον ταξίδεψε από τα παιδικά του χρόνια μέχρι και το σήμερα.
Τα συναισθήματα που βίωσε ήταν πολλά, όπως χαρά, λύπη, οίκτο αλλά και αμηχανία, ντροπή, εμμονές και αυτολύπηση.
Κατέληξε επιτυχώς στην αλήθεια του ύστερα από τον απολογισμό του, και η παραδοχή ήταν αυταπάγγελτη από όλο του τον προσανατολισμό στην ίδια τη συμπεριφορά του, με πρώτη και καλύτερη την ακοή του.

Όχι, επί της ουσίας, δεν άκουγε.
Δεν άκουγε κανέναν!
Η συνήθεια ήταν η πιο βολική δύναμη, ακόμη μεγαλύτερη κι από την αλήθεια.

Άραγε, που κατέληξα;
Πρόκειται για ένα αισιόδοξο βιβλίο, ή μήπως όχι;
Πάντα, τα βιβλία με τα εσωτερικά κατάλοιπα των συγγραφέων τους, έπειτα από αρκετές μέρες της ανάγνωσή τους, με γέμιζαν με αισιοδοξία.
Εδώ, αναγκάστηκα να κάνω κι εγώ τον απολογισμό μου.
Ο συγγραφέας, Μανώλης Ιωαννίδης, με εξεβίασε. Και, συγκεκριμένα, εξεβίασε τις μνήμες μου, ώστε θέλοντας και μη, βγήκαν στην επιφάνεια ζητώντας την κρίση μου, την αλήθεια μου και τελικά, την παραδοχή μου.

Και, ναι!
Συνεχίζω να εμμένω στην αρχική μου άποψη,γιατί επιβεβαιώθηκα για άλλη μια φορά ότι τέτοια βιβλία είναι μαθήματα.
Ένα μάθημα της καθημερινότητάς μας, των ανθρώπων του περιβάλλοντός μας και της συνομιλίας μας μαζί τους πέρα από γράμματα και αριθμούς.
Ένα μάθημα γεμάτο πλούτο συναισθημάτων και προπάντων, αναγκαίας προσοχής προς τους άλλους.

Ενα πόνημα που δεν πρέπει να λείπει από καμιά βιβλιοθήκη!
Συγχαρητήρια!


Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ.

ΜΙΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ

Όταν ο δικηγόρος και συγγραφέας Δημοσθένης Καλένδης, δέχτηκε στο γραφείο του τη Σοφία Ευγενίδη, για να του αναθέσει την υπόθεση της νεκρής αδερφής της, και συγκεκριμένα, την ηθική της αποκατάσταση στην ελληνική δικαιοσύνη, έστω και μετά τον θάνατό της, το μόνο που μπόρεσε να κάνει ήταν να αναρωτηθεί αν υπήρχε στον κόσμο πιο όμορφη γυναίκα από αυτή!
Καταλήγουν, λοιπόν, δικηγόρος και πελάτισσα, ότι πολλές φορές, ευφυείς εγκληματίες καταφέρνουν να παραπλανήσουν τη δικαιοσύνη και ότι πρέπει να αρθούν οι συκοφαντίες που έχουν προκύψει, ακόμη και μετά τον θάνατο των διαδίκων. Το θανάσιμο μίσος της Σοφίας για τον γαμπρό της, τον άντρα της αδερφής της, την οδήγησε στην πόρτα του Δημοσθένη.
Σαν υπνωτισμένος από την απαράμιλλη ομορφιά της, ξεκινά διάφορα ταξίδια. Τριγυρίζει σε άδειους δρόμους της Αθήνας, σε ερωτικά καταγώγια των Βρυξελλών, σε καταθλιπτικά ξενοδοχεία και γαλλικά κάστρα, με μόνιμη παρέα του το πάθος.

Ο συγγραφέας, Γεράσιμος Θεοδόσης, με μετέφερε στον εσωτερικό κόσμο του ήρωά του ανοίγοντας όλες τις κλειστές πόρτες του. Το ερωτικό πάθος παίζει τον κυρίαρχο ρόλο και κατευθύνει τις κινήσεις και συμπεριφορές του.
Από την πρώτη σελίδα, μου έκανε σαφές ότι είναι γνώστης της ελληνικής γλώσσας και της σωστής χρήσης της - υπέρ του δέοντος - και πραγματικά το απήλαυσα!

Μυστηριώδης πλοκή που με ταξίδεψε μέσα στα στενά μονοπάτια του μυαλού του ήρωα, προσπαθώντας να με βοηθήσει να κατανοήσω αντιδράσεις που είναι αναγνωρίσιμες.
Έντονος ερωτισμός σε όλο το βιβλίο, δικαιώνει τη σημαντικότητα των ανθρώπων, όσο και αν πιστεύουμε πως όλα είναι "αέρας". Καταστάσεις γεμάτες πάθος και δράση στις αληθινές τους μορφές.

Δίνει λόγο στον Δημοσθένη, θέλοντας μέσα από αυτόν να ζήσουμε, να αναρωτηθούμε, να σκεφτούμε και ίσως στο τέλος βρούμε τη δική μας υπόλοιπη αλήθεια που ψάχνουμε στην καθημερινότητα μας.
Μέσα του αναγνώρισα έντονη λαχτάρα για σαρκική απόλαυση, πάθος και δράση, αλλά και ένα διαρκές κρυφτό από τον εαυτό του.
Αγάπησε;
Ερωτεύτηκε;
Ένα διαρκές κυνηγητό του έρωτα και της απόλαυσης!

Φτάνοντας στη τελευταία σελίδα του βιβλίου, βγήκε στην επιφάνειά του η ωριμότητα μαζί με τη σοφία της ζωής!

3/5 από εμένα!
Μπράβο!


ΤΟ βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ.

ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΓΕΩΡΓΙΑ ΜΠΑΚΛΗ-ΓΟΥΛΑ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ

"Έρωτας, αίμα, θάνατος και πέντε δρόμοι που θα γίνουν ένας! "

Ποιος θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι το βιβλίο αυτό θα περιείχε τόσο θάνατο όσο και έρωτα;
Κανείς!
Κι όμως...

Πέντε άνθρωποι, και συγκεκριμένα πέντε άντρες, θα συναντηθούν. Ο ένας από αυτούς, ίσως να είναι ο δολοφόνος της Μαντώς, της γυναίκας - μυστήριο. Η μοιραία αυτή γυναίκα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, τους ένωσε μεταξύ τους για μια ολόκληρη ζωή!

Πρόκειται για μια αστυνομική-ερωτική ιστορία με πολλά άλυτα μυστικά που αιωρούνται...
Η συγγραφέας, Γεωργία Μπακλή, καταφέρνει να μας οδηγεί κάθε φορά σε νέες παραμέτρους, με αποτέλεσμα να αναθεωρείς για τη λύση του μυστηρίου, αρκετά συχνά. Και αυτός είναι ένας λόγος που σαν αστυνομική ιστορία, επιτυγχάνει τον στόχο της.

Οι πέντε άντρες, ο καθένας με τη δική του ευθύνη, είναι ο εν δυνάμει δολοφόνος της άναρχης και άκαρδης αυτής γυναίκας, η οποία τους χρησιμοποίησε σε μια στημένη παρτίδα σκάκι όπου η βασίλισσα ηγείται των κινήσεών τους, του μυαλού τους αλλά και της καρδιάς τους.
Από την άλλη πλευρά, η ερωτική ιστορία επιβάλλει σε αυτούς τους άντρες να ακολουθήσουν αδιέξοδα μονοπάτια στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από τη μυστηριώδη Μαντώ, έστω κι αν αυτή εξακολουθεί και μετά θάνατον, να τους εξουσιάζει.

Είναι ένα βιβλίο καλογραμμένο, με στρωτή ροή, με ιδιαίτερους και κάποιους προβληματικούς χαρακτήρες. Αποτελούν μέρος μιας μεγάλης τάξης του αντρικού πληθυσμού, της οποίας μια έξυπνη και σέξυ γυναίκα, τυλίγει στα πλοκάμια της μέσα από τις προσωπικές τους ιστορίες, όπου λυγίζουν και παραδίδονται αμαχητί.

Κατά τη γνώμη μου πάντα, θα ήθελα λίγη περισσότερη ανάλυση της ιστορίας του καθενός, γιατί τα πρόσωπα που εμπλέκονται είναι πολλά κι ελοχεύει ο κίνδυνος της δύσκολης αναγνωστικής αναγνώρισης κι εμβάθυνσης των προσωπικοτήτων τους.
Τραβά το ενδιαφέρον και την προσοχή από την αρχή, καθώς ο θάνατος σε υποδέχεται από τις πρώτες σελίδες, οπότε - θέλοντας και μη- ψάχνεις και συλλέγεις στοιχεία μέχρι το φινάλε.

Η αλήθεια είναι, πως η εύρεση του δολοφόνου δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Θα έλεγα, μη προβλεπόμενη, ώσπου στο τέλος η συγγραφέας ξεκαθαρίζει καταλυτικά το τοπίο.
Με διάφορες σκέψεις της, αντιλαμβάνεσαι εύκολα ότι η αστυνομική λογοτεχνία την αγαπά!
Οι προσδοκίες μου, λοιπόν, πολλές, εφόσον με το πρώτο πόνημά της, ξεχώρισε!
Μπράβο!


Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ.

ΤΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΟ ΑΓΑΘΟ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΗΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ

Αυτή τη φορά, λέω να ξεκινήσω την άποψή μου από το εξώφυλλο. Μου τράβηξαν την προσοχή κάτι απαλά κεφάλαια γράμματα που συνθέτουν την εξής φράση:
"Μην παίρνεις τίποτα ως δεδομένο".
Αλήθεια, δεν το κάνουμε, σχεδόν καθημερινά, όλοι μας;
Εμείς δεν είμαστε αυτοί που σχεδιάζουμε το μέλλον μας, δίχως να περάσει ποτέ από το μυαλό μας η οποιαδήποτε ανατροπή;
Εμείς δεν είμαστε αυτοί οι ίδιοι, που πιστεύουμε πως μας δόθηκε το δώρο της ανάσας, θαρρείς και κάποιος μας το χρωστούσε;

Ε, λοιπόν, όχι, δεν είναι έτσι!
"Μην παίρνεις τίποτα ως δεδομένο, γιατί πολύ απλά, τίποτα δεν είναι δεδομένο".
Και ξεκινώ, από τα πιο απλά και καθημερινά πράγματα, όπως η αγάπη του συντρόφου μας, ή η αλλαγή ενός προγράμματος και καταλήγω στα πιο σοβαρά, όπως η απώλεια ενός αγαπημένου μας προσώπου ή ακόμη η απώλεια της ίδιας μας της ζωής.

Ο Χαράλαμπος Ιορδανίδης, δίνοντας φωνή σε δύο νεαρά παιδιά, τον Ιάσονα και την Έλενα, παλεύει να μας αφυπνίσει. Αυτά τα δύο παιδιά βιώνουν την καταστροφή μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων και αναγκάζονται να αφήσουν σε δεύτερη μοίρα οτιδήποτε τους απασχολούσε στη διάρκεια του έρωτά τους.
Βιώνουν οι ίδιοι ως αποδέκτες, συμπεριφορές ανώμαλων και αδίστακτων δολοφόνων.
Η πολύτιμη ζωή τους, κρέμεται από μια μαύρη και βρώμικη κλωστή που είναι έτοιμη να σπάσει.
Αντιλαμβάνονται πολύ γρήγορα ότι όλα χάνονται, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να επέμβουν.

Αραγε, βρεθήκαμε ποτέ σε μια ανάλογη θέση;
Ελπίζω, πως όχι, αλλά κάποιοι από εμάς, μπορεί...
Κάποιοι από εμάς ή από το περιβάλλον μας, μπορεί και να βρέθηκαν.

Οσοι δε βρεθήκαμε στη θέση αυτή, τη θέση της απώλειας από εξωγενείς παράγοντες, δεν μπήκαμε ποτέ στη διαδικασία μια κατευθυνόμενης σκέψης προς τέτοια μονοπάτια, σκοτεινά και αδηφάγα.
Ο συγγραφέας, αυτά τα μονοπάτια τα περπάτησε και παρέσυρε κι εμένα μαζί του.
Ευτυχώς για αυτό!
Δεν κρύβω, πως τρόμαξα!
Άρχισα να αναρωτιέμαι πού βρίσκονταν τα παιδιά μου, τα έψαχνα συνέχεια.
Τηλεφωνούσα στους γονείς μου, θέλοντας να μάθω για την υγεία τους.
Κάποια στιγμή, κοίταξα τον εαυτό μου, προσπαθώντας να κατανοήσω τις συμπεριφορές μου και ορμόμενη από το βιβλίο του, κατέληξα στην πρώτη και πιο εύκολη σκέψη:
"Γεννήθηκα και ανασαίνω! Μου δόθηκε, αφειδώλευτα, το πολυτιμότερο αγαθό.
Η ανάσα και η συντήρηση αυτής, η υγεία.

Παρόλο που στη σημερινή εποχή, ο πίνακας των αξιών της ζωής έχει χάσει την αριθμητική του ισορροπία, η υγεία παραμένει, από τα αρχαία χρόνια ακόμη, ακλόνητη στην πρώτη θέση. Είναι αυτή που συμβάλλει στην ομαλή λειτουργία του οργανισμού μας.
Κι εμείς, είμαστε οι υπεύθυνοι για τη διαφύλαξη αυτής.

Ο συγγραφέας, με την ιστορία του, που είναι απόλυτα σημερινή και συχνή ως φαινόμενο, "δυστυχώς", μας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, για να σταματήσουμε να σφάλλουμε. Να εξαφανίσουμε, δηλαδή, τα σφάλματα εκείνα, που ενδεχόμενα, θα οδηγήσουν τη ζωή μας στο τέλμα της.

Μου ομολόγησε, φανερά και απροκάλυπτα, ότι οι άνθρωποι δε χάνονται έτσι απλά, σαν μια ομίχλη που ήρθε, πέρασε και διαλύθηκε. Μου φώναξε δυνατά και με ολοζώντανες και κινηματογραφικές εικόνες, ταρακούνησε ολόκληρη την ύπαρξή μου. Με τραγικά περιστατικά, μου θύμισε ότι η ζωή είναι πολύτιμη. Και ότι, σπαταλώντας τον χρόνο μας και τις μικρές στιγμές μας, εντελώς άσκοπα και αδιάφορα, χάνουμε την ουσία.
Και η ουσία είναι μία:
Να μάθουμε να ζούμε αγαπώντας πρώτα τον εαυτό μας κι εκτιμώντας το πολυτιμότερο αγαθό που μας δόθηκε, απομακρύνοντάς τον και προστατεύοντας τον παράλληλα, από έναν άνισο αγώνα.
Και...
Μιλώντας, ειλικρινά Χαράλαμπε, δεν πρόκειται ποτέ στη ζωή μου να ακολουθήσω έναν άγνωστο άνθρωπο!
Μπράβο!


Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ.

ΜΙΚΡΟΙ ΘΕΟΙ ΑΡΕΤΗ ΚΑΜΠΙΤΣΗ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΝΟΗ

Τέσσερα παιδιά!
Δύο νεαρά αγόρια και δύο μικρά κορίτσια!
Τέσσερις μικροί θεοί, γεμάτοι φλόγα κι αγάπη! Γεμάτοι αντίσταση κι αλληλεγγύη, ελπίδα και φόβο!

Οι ήρωές μας γεννήθηκαν στην πλευρά του πλανήτη, όπου ο ήλιος δε λάμπει για όλους.
Στο Πακιστάν, σε ένα μικρό χωριό βουτηγμένο στη λάσπη και στη βρωμιά. Οι καλύβες παλεύουν με τα θεριά της φύσης, μήπως και καταφέρουν να τους προστατέψουν.
Γεννημένοι σε μια χώρα, όπου η κουλτούρα της υπαγορεύει ότι οι γυναίκες γεννιούνται για να υπηρετούν τους άντρες. Ο άντρας-πατέρας, διαφεντεύει τη μοίρα όλων με την άδεια του νομικού και θρησκευτικού καθεστώτος.

Οι γυναίκες, σε συγκεκριμένες χώρες της Ανατολής, θεωρούνται κατώτερο είδος. Βασανίζονται σε καθημερινή βάση και τιμωρούνται όταν το αποφασίσει ο αρχηγός του σπιτιού. Ο ισλαμικός νόμος, σε πολλές περιπτώσεις, καθιστά αδύνατη ακόμη και την εμφάνιση των γυναικών μπροστά σε κόσμο. Παντρεύονται σε παιδική ηλικία, κι αν είναι τυχερές, θα αρκεστούν σε λίγα χαστούκια και μερικά γρονθοκοπήματα.

Οι νεαροί φίλοι μας αποφασίζουν να αντισταθούν. Με ασπίδα τον έρωτα και τη μεταξύ τους φιλία, εγκαταλείπουν τις οικογένειές τους και εξαφανίζονται. Το όνειρό τους κοινό και φαντάζει πραγματοποιήσιμο στα δικά τους μάτια.
Ξεκινούν, λοιπόν, ένα διαρκή αγώνα για την επιβίωσή τους, ένα τρέξιμο δίχως σταματημό.

Πρόκειται για το πρώτο βιβλίο της Αρετή Καμπίτση και ομολογώ ότι με εξέπληξε ευχάριστα! Με στρωτή και δομημένη γραφή, μας μεταφέρει σε άλλους κόσμους, άγνωστους προς εμάς και καταφέρνει να μας μαγέψει περιγράφοντάς μας ξένους πολιτισμούς, στους οποίους η γυναίκα είναι απλώς ένα αναπαραγωγικό ζώο και υπηρέτρια που της αξίζει να υποφέρει κάτω από τα χέρια του συζύγου - πατέρα.
Μεστή και ώριμη η σκέψη της, σε κάθε σελίδα ανεβαίνει επίπεδο, βάζοντάς μας σε προβληματισμούς, που ίσως να μην είχαμε ποτέ λόγω άγνοιας.

Τα γράμματα τρέχουν με πολύ γρήγορη ταχύτητα και η αγωνία δε σε αφήνει να ηρεμήσεις στο ελάχιστο.
Πρωτόγνωρες αυτές οι συνθήκες για τις γυναίκες του δυτικού κόσμου και η αλήθεια είναι, πως από πάντα μου άρεσε να διαβάζω αληθινές ιστορίες της καταπιεσμένης γυναίκας της Ανατολής.
Εδώ, όμως, δεν έχουμε μπροστά μας μια απλή παράθεση γεγονότων, αλλά τα ίδια τα γεγονότα θαρρείς προσωποποιημένα, τα οποία οριακά δε σε τρελαίνουν.
Η συγγραφέας, περιγράφει πολύ όμορφα την αθωότητα των παιδιών, την αγάπη και τη φιλία, ώστε η συγκίνηση ξέχειλα διασχίζει τον εσωτερικό μας κόσμο, ελευθερώντας τον λυγμό μας.
Ένα πολύ καλογραμμένο βιβλίο με άπειρα και διαφορετικά συναισθήματα κάθε φορά. Επίκαιρο και ρεαλιστικό, με όνειρα που προσπαθούν να σκεπάσουν τα σύννεφα και την καταστροφή.

Διεκδικούν την ελεύθερη ανάσα κρατώντας σφιχτά, ο καθένας μέσα του, τον δικό του μικρό Θεό!
Εντυπωσιάστηκα!
Συγχαρητήρια, Αρετή μου!

ΖΩΗ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

 Έξω από τα καθιερωμένα της βιβλία, η Λένα Μαντά, έγραψε ένα, εντελώς διαφορετικό, που μας διηγείται την προσωπική ιστορία της στη σχέση με τη μητέρα της.
Μας διηγείται μια πραγματικότητα έντονη και σκληρή, που τη βίωνε από τότε που θυμάται τον εαυτό της.
Η μητέρα της κι αυτή!
Σύμμαχοι, αλλά και αντιμέτωπες πολλές φορές.

Κωνσταντινούπολη, η αρχή όλων της οικογένειας.
Η μετάβαση των δύο, πλέον μελών της, της Φραντσέσκας και της κόρης της, στην Αθήνα.
Ένας διαρκής αγώνας για την επιβίωση, και αργότερα για την καταξίωση σε όλους τους τομείς.
Ένας πατέρας απών! Μόνο κατά τον τίτλο υπήρχε.
Η γιαγιά, η σκληρότερη όλων, αχαρακτήριστη θα έλεγα, αν υποθέσουμε ότι ισχύει η γνωστή σε όλους μας ρήση "του παιδιού μου το παιδί, δύο φορές παιδί μου".

Άραγε, πόσο δύσκολο ήταν για τη Λένα Μαντά να γυρίσει στις αναμνήσεις της;
Είναι ολοφάνερο ότι τίποτα δεν είχε ξεχάσει, απλά τα είχε στριμώξει κάτω από το χαλί.
Πόσο δύσκολο τής ήταν να τις ξεσκεπάσει, να τις βγάλει στο φως και να συμπεριλάβει μέσα σε αυτές και εμάς; Να μας μιλήσει για ό,τι την πόνεσε, σε μια εποχή που η γυναίκα ήταν πίσω από τα μάτια όλων και δεν είχε θέση στην κοινωνία;
Σε αυτή την άδικη και ακόμη αναποφάσιστη κοινωνία για τον ρόλο της γυναίκας, η μητέρα της όρθωσε το ανάστημά της, με έναν δυναμισμό που, κάποιες φορές και σήμερα, λείπει σε πολλές από εμάς.

Τα λάθη της ήταν πολλά.
Υπάρχει, όμως, οδηγός για το πώς θα μεγαλώσουμε τα παιδιά μας;
Κι αν υπήρχε, πόσο σίγουρη θα ήταν η επιτυχία μας, αν ακολουθούσαμε σωστά τις συμβουλές του;
Η μάνα είναι μόνο μία και αυτή είναι η απλή αλήθεια.
Είναι αυτή που ξέρει, ανά πάσα στιγμή, τι είναι αυτό που χρειάζεται και νιώθει το παιδί της. Είναι αυτή, που θα θυσιάσει όλο τον κόσμο της για αυτό.
Είναι αυτή που θα απαλύνει τον πόνο, που θα μαζέψει τα δάκρυά του, που θα απλώσει το χέρι και θα μαζέψει τα σπασμένα.
Κι όμως, λόγω συγκεκριμένων συνθηκών, η μάνα αυτή, έβαλε αρκετές φορές τον εγωισμό της πάνω από την κόρη της. Πολλές φορές γύρισε την πλάτη στο κορίτσι αυτό, ειδικά όταν χρειάστηκε τη βοήθειά της.
Και ειναι η ίδια η μάνα, που της χάρισε το πρώτο της τετράδιο για να καταγράφει εκεί τα όνειρά της και τα ατελείωτα ταξίδια του μυαλού της.

Πολλές οι σκέψεις και οι προβληματισμοί, οι τύψεις και οι ενοχές που, ενδεχόμενα, θα δημιουργηθούν μέσα μας.
Πιστεύω ακράδαντα, πως η Λένα Μαντά αγάπησε πολύ τη μητέρα της. Αγάπησε αυτό το δυναμικό πλάσμα που τη μεγάλωσε με σκληρό τρόπο. Με τρόπο, που πολλές φορές, με στενοχώρησε. Ειδικά, όταν η Λένα, μικρό παιδί αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει τους φόβους της και να παραβλέψει την απόσταση και τη μη ύπαρξη των συναισθημάτων από τους δύο της γονείς.

Πόλεμος, τελικά, ενάντια σε ποιον;
Στον ίδιο τον εαυτό της;
Αυτό το βιβλίο, το πέρασα μέσα μου σαν καταγεγραμμένες ιστορίες μιας ταλαίπωρης καθημερινότητας ενός κοριτσιού μέχρι την ενηλικίωσή του.
Σαν ένα σημείωμα , που θα μπορούσε άνετα και με μεγάλη ευκολία να χτυπήσει την πόρτα οποιουδήποτε σπιτιού και να φανερώσει τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις του.
Δε θέλω το δικαίωμα αυτό, να κρίνω τη μάνα μέσα από το βιβλίο.
Προσπαθώ να δικαιολογήσω μέσα μου τη ζωή της, που εντέλει, ήταν ολόκληρη σε ένα διαρκή πόλεμο, ανοιχτό προς όλα τα μέτωπα.

Σαφώς και η συγγραφέας έχει την απόλυτη και αμέριστη κατανόησή μου, όσον αφορά τη μοναξιά της, την απόρριψη που δέχτηκε και τα δάκρυα της για έναν και μόνο λόγο.
Ούσα μητέρα, πάντα προηγείται το παιδί μας. Είναι αυτό για το οποίο έχει νόημα η ύπαρξή μας.
Όμως, δεν μπορώ να μη δώσω και τα εύσημα σε αυτή τη μάνα για κάτι που, ίσως άθελά της, κατάφερε. Και τι ήταν αυτό;
Το δημιούργημά της πέτυχε κι αυτό είναι ολοφάνερο από τη συνέχειά του!


Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ.

ΖΩΗ... Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΜΑΡΙΑ ΜΗΤΣΙΟΥΛΗ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ

 Έρωτας είναι.... Θα περάσει!
Κι αν δεν περάσει;

Διαβάζοντας το οπισθόφυλλο του βιβλίου, στάθηκα στις πρώτες λεξεις:
Αγάπη!
Τι είναι η αγάπη;
Ποιος ο ορισμός της;
"Ωραία", είπα από μέσα μου.
Άλλο ένα αισθηματικό βιβλίο. Αγάπες, λουλούδια, πεταλουδίτσες κι όλα αυτά τα συναφή, τα "πολυφορεμένα", τα πολυγραμμένα και πολύ-πολύ συνηθισμένα.
Ξεκινώντας, λοιπόν, την ανάγνωσή του, άρχισα πολύ γρήγορα να αναθεωρώ.

Η Ζωή και ο Άρης με παρέσυραν σε έναν δικό τους κόσμο, ίσως σε ένα άλλο σύμπαν. Για πολλά χρόνια χώριζαν, μα πάντα κατέληγαν να είναι μαζί.
Άρα, εύλογα στάθηκα στον χωρισμό και στο επιβλητό σμίξιμό τους, και πάλι από την αρχή...
Μπηκα τότε στο παιχνίδι τους, και ρώτησα τον εαυτό μου για πολλοστή φορά:
Τι είναι η αγάπη, Έλσα;
Μήπως, είναι να ζεις με αυτόν που έχεις διαλέξει;
Μήπως, είναι το πρωινό ξύπνημα στο πλάι του;
Ένα τραγούδι που γράφτηκε μόνο για σας;
Το πάθος;
Η χαρά;
Η ευτυχία;
Μήπως, το ότι δεν μπορείς να ζήσεις, πλέον, χωρίς εκείνον;

Στο βιβλίο μας, η Ζωή, αγαπάει με πάθος, με σεβασμό κι εμπιστοσύνη. Το βασικότερο, όμως, όλων, είναι ότι αγαπάει με ανιδιοτέλεια, και εδώ θέλω να κάνω μια μεγάλη στάση :
Στην αγάπη της Ζωής, γιατί τη συγκεκριμένη αυτή μορφή δεν την συναντούμε, σχεδόν ποτέ.

Δίνεται εξ ολοκλήρου στον Άρη, κι αυτή η πράξη της γίνεται κατόπιν πολλών ταλαιπωριών, παραλογισμών και κρίσεων.
Αφοσιώνεται σε έναν άνθρωπο που δεν της ανήκει κατά το τυπικό, αλλά και που όλοι εμείς θα είχαμε διαγράψει μέχρι και το νούμερο του τηλεφώνου του, βάσει ηθικής και αξιών.
Αφοσιώνεται με όλο της το είναι, όταν αντιλαμβάνεται ότι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της, γίνονται ένα όταν είναι μαζί του.

Πέρασε από όλα τα στάδια, όπως κάθε γυναίκα. Το αποτέλεσμα, όμως, δεν είναι αυτό που προσμένει, και που ενδεχόμενα, θα ταίριαζε σε εσάς ή σε εμένα.
Πιστή στο συναίσθημά της, αφήνει τον χρόνο να κυλά με μανιώδη ταχύτητα δίχως να πατά φρένο. Ξέρει, πολύ καλά, πως ποτέ δε θα γίνει δικός της.
Βάζει τους σωστούς υπότιτλους στη ζωή της και βρίσκει μέσα της τον τέλειο γιατρό που της υποδεικνύει τον τρόπο αλλά και τον δρόμο που θα ακολουθήσει.
Νιώθει την αγάπη της άφθαρτη σ αυτήν εδώ την πραγματικότητα. Ανακαλύπτει τη γαλήνη της ψυχής της, σταματώντας να πολεμά ενάντια στο δικό της περιβάλλον αλλά και του Άρη.
Γνωρίζει πολύ καλά, πως η αγάπη της δεν είναι επιτρεπτή.
Έχει, όμως, τον αντίλογο:
Κανείς δεν μπορεί να επέμβει στην καρδιά σου καρφώνοντας σου τα απαγορευτικά "ΜΗ".
Κάνει την επιλογή της και μέσα από την ανιδιοτελή αγάπη της, ζει και υπάρχει!

Αυτή η επιλογή, για τους περισσότερους από εμάς, λέγεται "μοναξιά".
Η Άννα, όμως, δεν ένιωθε μόνη. Η ίδια η αγάπη, αυτοπροσώπως, τη φρόντιζε και την τροφοδοτούσε με συγχώρεση, συμπόνια και νοιάξιμο, στοργή και φροντίδα, με συγγνώμες και αποδοχές, με σιωπές και τελικά, με ωριμότητα.
Πέταξε από μέσα της τη συνήθεια και τις ενοχές, σκέψεις και προβληματισμούς, τον θυμό, τη μιζέρια και τη ζήλια, διαλέγοντας την αγάπη ως τον μόνο συνοδοιπόρο της σε αυτή τη ζωή για να είναι ευτυχισμένη.

Εν κατακλείδι, αναθεώρησα ολοκληρωτικά!
Δεν είναι ένα ακόμη βιβλίο που μιλά για τον έρωτα και την αγάπη.
Είναι ένα βιβλίο που μας φανερώνει τη ζωή μας και τις επιλογές μας, και που θέλοντας και μη, μας σπρώχνει μέσα μας για να σκαλίσουμε τις δικές μας μνήμες και συμπεριφορές.
Είναι ένα βιβλίο που δείχνει με το δάχτυλο τη γυναικεία ψυχοσύνθεση, όταν αυτή τάσσεται υπέρ της αγάπης, δίχως ανταλλάγματα.
Συγχαρητήρια, Maria Mitsiouli


Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ.

ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ ΝΟΥΛΗ ΤΣΑΓΚΑΡΑΚΗ ΕΚΔΟΣΕΙΣ GOGOTSAKOYANI

23 Ιουλίου 2018
Τραγωδία!
Θάνατος!
Πένθος!
Φωνές, κραυγές και ουρλιαχτά!
Ένας μαύρος ουρανός, γεμάτος δηλητήριο, που δεν προμηνύει τίποτα καλό!
Για ακόμη μια φορά, ο Έλληνας καίγεται!
Για ακόμη μια φορά, ο Έλληνας χάνεται!
Κι εγώ, για ακόμη μια φορά, να αναρωτιέμαι:
ΓΙΑΤΙ;

Γνώρισα τη Νούλη Τσαγκαράκη πέρσι, μέσα από το πρώτο της βιβλίο, το "Ένας από εμάς".
Πρόκειται για έναν άνθρωπο που το "σήμερα" την απασχολεί. Πρόκειται για έναν άνθρωπο που τολμά να σε κοιτά στα μάτια, εγκλωβίζοντας την προσοχή σου μέσα στα δικά της.
Κι εκεί, ξεκινά ένα γαϊτανάκι θλίψης και άδικου, τρόμου και πανικού, αλλά... και ελπίδας που ξεπηδά από κάθε κίνηση των βλεφάρων της.
Τα μάτια της κλαίνε, στάζουν δάκρυα γεμάτα αλήθεια και δύναμη όταν στρέφει το βλέμμα της στον καθάριο ουρανό, προκαλώντας σε να νιώσεις τον πόνο του συνανθρώπου σου και μετά σε οδηγεί με απόλυτο σεβασμό στην αγάπη!
Μέσα από δεκαπέντε διηγήματα επικοινωνεί μαζί σου, ανοίγοντας τα μύχια του μυαλού και της ψυχής σου, έχοντας έναν και μοναδικό στόχο:
Να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο!

Την ακολούθησα, λοιπόν, φορώντας τα παπούτσια του Ανέστη Βαμβακά, ενός ανθρώπου που βίωσε τον πανικό και την απελπισία.
Κουβάλησα στην αγκαλιά μου την κόρη του Σωτήρη, περνώντας μέσα από μια φλεγόμενη γη, παλεύοντας να τη σώσω.
Άνοιξα την πόρτα μου και αντίκρισα τη Σούλα, καθισμένη στο αναπηρικό της αμαξίδιο. Με κοίταξε με τη ματιά της απόγνωσης. Κι όμως, την αγνόησα κι έφυγα.
Θέλησα να σώσω το παιδί του Γιώργου και της Ειρήνης, αλλά οι Αρχές με απώθησαν. Με αποκάλεσαν "εμπόδιο".
Συνέχισα τον δρόμο μου και αντάμωσα τον καπεταν-Θανάση. Με πήρε βοηθό του, γεμίσαμε το καΐκι του με παιδιά που τα διασώσαμε από μια μανιασμένη θάλασσα.
Έφτασα στην ακροθαλασσιά και έκανα παρέα στον Δημήτρη. Περιμέναμε μαζί τον γιο του.
Χτυπησα την καμπάνα μαζί με τον παπα-Ευάγγελο, με πρωτόγνωρο σθένος. Έπρεπε να φωνάξω, να ειδοποιήσω...
Μαζι με τον Αποστόλη και τη γυναίκα του, κρύφτηκα στο υπόγειο του σπιτιού τους. Ελπίζω, να υπάρχουν πολλοί Νικηφόροι εκεί έξω που θα σπείρουν την ελπίδα.
Φεύγοντας από 'κει, η οικογένεια Ελευθεριάδη, και συγκεκριμένα ο παππούς Ελευθεριάδης, με τράβηξε μέσα στην ταβέρνα τους για να με σώσει. Ένιωθα πολύ κοντά μου την πύρινη φλόγα! Τον είδα, σας λέω! Ήμουν εκεί. Μου έδωσε ένα βρεγμένο μαντίλι...
Ο έρωτας της Αντέλ και του Μπρους από τον Καναδά, με ξεσήκωσε. Τελικά, το όνειρό τους έγινε πραγματικότητα. Έμειναν για πάντα στην Ελλάδα.
Αξαφνα, έπεσα πάνω σε έναν εποχικό πυροσβέστη. Άφησε την Αγγέλα και τον μπέμπη τους ασφαλείς, στο σπίτι τους. Ένα άλλο μωρό βρέθηκε στον δρόμο του, που χρειαζόταν τη βοήθειά του.
Η ιατροδικαστής, Μαριάννα Ζαΐμη, με σταμάτησε.
"Έλα κι από εδώ", μου ειπε.
Η μελαγχολία αποτυπωμένη στο πρόσωπό της, τα χέρια της κατακόκκινα...
Στο τέλος της διαδρομής μου, ο Πέτρος Αβραμίδης μου έδωσε ραντεβού σε ένα δημοτικό σχολείο.
"Κοίτα", μου είπε, δείχνοντάς μου τη γυναίκα του και το παιδί του.
"Τίποτα δε χάθηκε. Φτάνει που είμαστε ζωντανοί!"

Κυρία Νούλη Τσαγκαράκη, σε όλη αυτή τη διαδρομή, και τα δικά μου δάκρυα κατρακυλούσαν αβίαστα στο μονοπάτι του προσώπου μου. Νοερά κάηκα και χτυπήθηκα κι εγώ από την ίδια τη φύση. Η καρδιά μου έγινε αυτόματα μια ολόκληρη πληγή. Βίωσα κι εγώ την απώλεια. Έχασα κι εγώ τους συνανθρώπους μας, 102 στον αριθμό.
Θυμήθηκα, πως το παρόν σε αυτή τη ζωή, δεν είναι αυτονόητο.
Σ ευχαριστώ πολύ, λοιπόν, που μου ξαναγέννησες την ελπίδα. Κάπου την είχα χάσει...
Με σαφή τρόπο, μου έδειξες το "ΕΜΕΙΣ".
Μου φώναξες καθαρά και ξάστερα ότι "ΜΕ ΑΦΟΡΑ".
Συγχαρητήρια!

Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ.

ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΤΗ ΦΟΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΣΙΑΦΗ ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ

Έλενα.....
Μία νέα σύγχρονη γυναίκα, μια γυναίκα του σήμερα. Μια κακοποιημένη γυναίκα του σήμερα!
Η Έλενα, λοιπόν, από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου, μου ζήτησε να κάνουμε μαζί ένα ταξίδι στο παρελθόν της.
Με ξενάγησε στα μέρη της και μου φανέρωσε την προηγούμενη ζωή της. Κάναμε παρέα ένα πέρασμα απ όλα εκείνα τα μέρη που στάθηκαν μάρτυρες της χαράς της αλλά και της λύπης της. Μου σύστησε τον άντρα της μέσα από τις αναμνήσεις της, ευτυχώς για μένα, αλλά τόσο οδυνηρό για κείνη.
Πήραμε παρέα το καράβι και μεταφερθήκαμε σε μια καινούρια πατρίδα, την Κέρκυρα. Εκεί, στο σήμερα πια, κρύφτηκα σε μια γωνιά και παρακουληθησα με τα δικά μου μάτια πλέον, τη συνέχεια της ζωής της!
Μια καινούρια μέρα ξημέρωσε γι αυτήν! Με γεγονότα και ανατροπές που την προλαβαίνουν, αντιλαμβάνεται ότι ο χρόνος πρέπει να γίνει φίλος της αυτήν την φορά.
Ξεκινά δειλά να σβήνει τα σημάδια του κορμιού και της ψυχής της με το επόμενο μεγάλο βήμα της, την διάλυση της δειλίας και του φόβου της. Ανοίγει την πόρτα μιας ειδικού και εκεί αφήνεται στα χέρια της. Αποφασίζει να διώξει από μέσα της όλα τα αγκάθια που τρυπούσαν το είναι της. Έχει ανάγκη για ζωή. Κάνει λοιπόν πέρα το παρελθόν της και καλωσορίζει το παρόν με επιφυλακτικότητα, προτιμώντας να κάνει ένα βήμα κάθε φορά!
Οι καινούριοι φίλοι της είναι στο πλάι της, έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις μορφές του παρελθόντος που την κυνηγούν. Κάπου εκεί κάνει την εμφάνισή του ο Πέτρος. Μια μορφή ενός κλασικού αρσενικού. Μπλεγμένος κι αυτός μέσα του, θα βοηθήσει την Έλενα αλλά και θα βοηθηθεί από αυτήν.
Ο έρωτας δεν αργεί να βγει μπροστά τους, έτοιμος να κατακτήσει τις καρδιές τους.
Η ανάγκη για αγάπη είναι ορατή και στους δύο αυτούς νέους ανθρώπους. Θέλουν να αγαπήσουν μα και να αγαπηθούν!
Ο Πέτρος αντιδρά σαν έφηβος. Οι δικές του αναμνήσεις ξυπνούν και του θυμίζουν το άσχημο παρελθόν του. Ξεκινά έναν αγώνα με αποτέλεσμα να πληγώσει και να πληγωθεί. Η μικρή κορούλα του, όμως, αγαπημένη φιγούρα, αρκετές φορές θα τον βγάλει από τη δύσκολη θέση και κάποιες άλλες θα του βρει λύσεις.
Μια καθηλωτική μυθιστορία που ξεκινά με την φυγή της ηρωίδας από την προηγούμενη ζωή της και συνεχίζει με την εγκατάσταση της στο όμορφο νησί των Φαιάκων και το "χτίσιμο" της καινούριας.
Η συγγραφέας μου έδειξε τον δρόμο αυτόν που πρέπει να ακολουθήσουν όλες οι κακοποιημένες γυναίκες. Ο φόβος και η δειλία είναι τα χαρακτηριστικά που τις διακρίνει κι αυτό είναι φυσιολογικό έπειτα από την εκμηδένιση της αξιοπρέπειας τους. Η αναζήτηση βοήθειας επιβάλλεται γιατί πρώτα από όλα αρρωσταίνει η ψυχή. Τονίζει ότι είναι απαραίτητη η ψυχική ίαση και πράγματι θα συμφωνήσω μαζί της. Είναι το πρώτο και το πιο ουσιαστικό βήμα!
Πολλά και διαφορετικά τα συναισθήματα! Πρώτα με χαροποίησε το ότι περπάτησα στα σοκάκια της Κέρκυρας και άκουσα τις τραγουδιστές φωνές των κατοίκων. Αντίκρισα την υπέροχη φύση του νησιού με το γαλάζιο της θάλασσας να χαϊδεύει την άκρη του ουρανού.
Στη συνέχεια, ενώ ήξερα ότι η Έλενα παλεύει για να κερδίσει τη νέα της ζωή, με απογοήτευσε. Ένιωσα ότι δεν ήταν έτοιμη γι αυτό το βήμα. Μήπως ήταν μεγάλο γι αυτήν;
Οι παρούσες καταστάσεις ήταν η αφορμή για το πισωγύρισμα της, μα η αιτία ήταν η ίδια. Σ αυτό το σημείο δινει στον χρόνο αυτό που της ζητά. Υπομονή κι επιμονή!
Σηκώνει λοιπόν τα μανίκια της και αποφασίζει να αγκαλιάσει τον εαυτό της και να απομακρύνει απ αυτόν όλα τα μικρόβια που τον δηλητηριαζουν.
Με γραφή απλή και στρωτή η συγγραφέας με ταξίδεψε σε όλο το βιβλίο με εικόνες κινηματογραφικές. Με μετέφερε από το ένα γεγονός στο άλλο παρεμβάλλοντας ανάμεσα τις σκέψεις της ηρωίδας, σκέψεις που τελικά μου αποκάλυψαν πόσο δυνατή είναι! Ο φόβος μπορεί πολύ εύκολα να κάνει την εμφάνιση του.
Τρόμαξα και κάποιες φορές σε διάφορες γωνιές του δρόμου έβλεπα τους κακούς της δαιμονες.
Στο δεύτερο κομμάτι που θα ήθελα να σταθώ μετά το παρελθόν της Έλενας, είναι ο έρωτας που άνθησε ανάμεσα στην ίδια και στον Πέτρο. Ο Πέτρος, έχοντας ήδη κι αυτός ένα άσχημο παρελθόν, αντιστάθηκε. Όταν αποφάσισαν να εκδηλώσουν τα πραγματικά τους αισθήματα, δύο άνθρωποι πονεμένοι και βασανισμένοι από τη μοίρα, σα να γεννήθηκαν ξαφνικά κάπου αλλού, σε μια άλλη χώρα, ή και σε άλλον πλανήτη. Απογειώθηκαν!
Αυτοί οι δύο άνθρωποι, λοιπόν με τα λίγα ψυχικά αποθέματα που είχαν, άνοιξαν την πορτα και μπήκε ο ήλιος, ένας ήλιος λαμπερός και φωτεινός. Φώτισε το διάβα τους και τους περπάτησε στα υπέροχα μονοπάτια του.
Πρόκειται για ένα βιβλίο που μιλά για το θαύμα της ζωής και της αγάπης!
Ξεκάθαρα μου ειπε: ζήσε!
Μα, αλήθεια τωρα, δεν είναι υπέροχη η ζωή;
Κωνσταντίνα Σιάφη Διαμάντη με συγκίνησες!
Συγχαρητήρια!


Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ.

ΜΠΟΥΚΟΥ ΦΑΙΗ ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ ΕΚΔΟΣΕΙΣ MAMAYA

ΜΠΟΥΚΟΥ, ένα επίθετο,μία οικογένεια,πολλές ιστορίες,πολλές τραγωδίες!

Τέσσερα μέλη αυτής της οικογένειας μας αφηγούνται τη ζωή τους. Τέσσερις άνθρωποι μάς λένε τη δική τους ιστορία, μέσα από τα δικά τους μάτια, μέσα από τα δικά τους βιώματα,τα δικά τους σημάδια.
Ένα άρρωστο, φρικτό γεγονός θα γίνει η αιτία που θα διαλυθούν τα πάντα. Άγνωστο το τι θα παραμείνει ζωντανό στο σώμα τους αλλά και στη ψυχή τους.
Ένας πατέρας-τέρας ,θα κάψει τα πάντα!
Μια ανατριχιαστική ιστορία περιγράφει η συγγραφέας. Μια ιστορία γεμάτη θλίψη, φρίκη, έκρηξη!Το ιδιαίτερο της χιούμορ με μπέρδεψε στην αρχή και με τράβηξε από την πραγματικότητα, αλλά καθώς προχωρούσα συνειδητοποίησα ότι αυτό το χιούμορ ήταν βγαλμένο μέσα από πληγές.
Ταξίδεψα μέσα στις ζωές τεσσάρων ανθρώπων της ελληνικής επαρχίας, μιας επαρχίας γεμάτη ταμπού και προκαταλήψεις! Γνώρισα διαφορετικούς χαρακτήρες που προσπάθησαν να ζητήσουν βοήθεια από μία κοινωνία εντελώς τυφλή. Μία κοινωνία που δεν είναι φτιαγμένη για ροζ συννεφάκια και παιδικά μάτια αλλά για μαύρες σκοτεινές πραγματικότητες.
Η συγγραφέας καταφέρνει και μπαίνει στο ρόλο του κάθε αφηγητή αλλάζοντας φωνή και ύφος, με αποτέλεσμα να αποδώσει στο έπακρο την σκέψη του, το βίωμα του αλλά και το αποτέλεσμα της ζωής του καθενός με πλήρη επιτυχία.
Θίγει πολλά κοινωνικά προβλήματα όπως η ομοφυλοφιλία,τα ναρκωτικά,τη νύχτα με τη μαφία της,την παιδική κακοποίηση σε όλες τις μορφές της, τα ιδρύματα που φιλοξενούν παιδιά ξεχασμένα απ όλους!
Κάποιες στιγμές έπιασα τον εαυτό μου να λυγίζει,να θυμώνει,να ταράζεται,να πονάει,να απογοητεύεται,να ντρέπεται! Να ντρέπεται για τη βρωμιά τους! Ένιωσα τη σκοτεινιά της ψυχής τους σε όλο το μεγαλείο! Δεν ήθελα και δε θέλω ακόμη να δικαιολογήσω πράγματα και καταστάσεις!
Θα ήθελα όμως να μπορούσα να ρίξω έναν κεραυνό πάνω στον πατέρα-κτήνος ,να μείνει εκεί που ανήκει. Στο μηδέν!
Κατάφερα μέσα από τις εικόνες των ματιών τους να περάσω στην αντίπερα όχθη και να αφουγκραστώ τους λυγμούς της παιδικής ψυχής. Άπλωσα το χέρι μου αυθόρμητα και χάιδεψα εκείνα τα προσωπάκια που ζήτησαν δεύτερη ευκαιρία.
Τόλμησαν, την ζήτησαν και την πήραν δικαιωματικά!

ΑΣΗΜΕΝΙΑ ΜΑΤΙΑ ΙΟΥΛΙΑ ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΝΟΗ

 Πριν σας μεταφέρω την άποψή μου, θέλω πρώτα από όλα να πω ότι όταν έπιασα το βιβλίο αυτό στα χέρια μου, ξετρελάθηκα με το εξώφυλλό του! Μια πάρα πολύ καλή αρχή για μένα, γιατί μου έδωσε να καταλάβω ότι πρόκειται για ένα βιβλίο άξιο προσοχής!
"Θέλω να ταξιδέψω παντού, θέλω να γίνω αέρας",τα πρώτα λόγια της ηρωίδας που έμελλαν να γίνουν πραγματικότητα!
Νίκη, μία ταλαιπωρημένη ψυχή από γεννήσεως! Μεγάλωσε και παντρεύτηκε τον Θεόφιλο, κατ'ανάγκη,τον κακό της ιστορίας μας!
Ντεμίρ,ο μεγάλος έρωτας της Νίκης, ο πρίγκηπας του παραμυθιού. Εισβάλλει μέσα στα όνειρά της και στη ζωή της!
Ένα παραμύθι, με ήρωες δυνατούς και σταθερούς, χαρακτήρες που από την αρχή που μας συστήνονται, διακρίνουμε τη μοναδικότητά τους. Αυτό γίνεται μ έναν πολύ όμορφο τρόπο: Ο κάθε ήρωας,αφηγείται από την πλευρά του τα γεγονότα, με διαλόγους και σκέψεις,και για να είμαι ειλικρινής, το απήλαυσα!
Ένα παραμύθι με χρώμα, άλλες φορές μαύρο κι άλλες ασημένιο! Ένα παραμύθι για μεγάλα παιδιά!

Μία προφητεία πρέπει να εκπληρωθεί, και μόνο ένας μπορεί να την εκπληρώσει!
Μια αέναη φιγούρα, ο πάτερ Γρηγόριος, γνωρίζει τα πάντα και τούς κατευθύνει με έναν τρόπο καλοσυνάτο, χωρίς να αποκαλύψει από την αρχή την πραγματικότητα, η οποία συνδέει όλους τους ήρωες, κάτι το εντελώς απρόσμενο για εμάς.
Όνειρα, παραδόσεις, δοξασίες, προφητείες, θεοί και δαίμονες με συντρόφευαν σε όλο το ταξίδι μου! Ένας φόβος που πολλές στιγμές γινόταν τρόμος, με έφτανε στο σημείο να αποζητώ τη λύτρωση!
Περπάτησα πάνω σε ψηλά βουνά με απότομα βράχια, σκόνταψα, ξανασηκώθηκα,είδα το αίμα να ρέει άφθονο και ανατρίχιασα από τις πληγές του σώματος και της ψυχής των ηρώων.
Η περιπέτεια σ όλο το βιβλίο μόνιμη, με έντονη αγωνία και δράση, με καθήλωσε χωρίς να καταλαβαίνω τον χρόνο που κυλούσε!
Ταξίδεψα πολλά χρόνια πίσω για να μάθω ποια ακριβώς ήταν η προφητεία, έγινα συγγενής δικός τους, τους βοήθησα με την ανάσα μου και την πίστη μου στο πρόσωπο τους, να παίρνουν δύναμη, σελίδα με σελίδα! Γιατί η προφητεία τους περίμενε κι έπρεπε να παλέψουν!
Ένα καλογραμμένο βιβλίο Ioulia Ioannou, μία ιστορία με φαντασία, που πολλές φορές με έφτασε στα όριά μου!
Η συγγραφέας κατάφερε και "έμπλεξε" το αληθινό με το φανταστικό τόσο όμορφα που αναρωτιόμουν ποια είναι,τελικά, η πραγματικότητα και ποιο το παραμύθι!
Όταν έφτασα στο τέλος άνοιξαν τα δικά μου μάτια πια και κατάλαβα ότι ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του χρώμα, κι αυτό φαίνεται μέσα από τα μάτια του.
Μόνο που το ασημένιο χρώμα δεν ανήκει σε άνθρωπο,αλλά σε Άγιο. Είναι το χρώμα της αγιοσύνης, το χρώμα που φωτίζει το βλέμμα της καλοσύνης!

Ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα με αληθοφανείς ιστορίες, πραγματικές προφητείες και μύθους!
Είναι το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως που διαβάζω και σίγουρα όχι το τελευταίο!
Μπράβο!


Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ.

ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΔΕΛΗΣ

 Είχα την τύχη να γνωρίσω τον κ. Σαρδέλη στη συζήτηση που κάναμε παρέα.
Και μιλώ για τύχη!
Θα μου πείτε: Τύχη; Γιατί;
Μα τι άλλο θα μπορούσα να ήμουν εκτός από τυχερή, εφόσον γνώρισα και συνομίλησα με έναν άνθρωπο που ξέρει πολύ καλά τι θα πει ζωή! Έναν άνθρωπο, που έχει νιώσει στο πετσί του τη ζωή από την καλή και από την ανάποδη!
Μου αφηγήθηκε τη φτώχεια, τον αγώνα για την επιβίωση, τις διαδρομές του προς τη γνώση και την ελευθερία του. Μου φανέρωσε μέσα από φράσεις και υγρά βλέμματα την ανεξάντλητη υπομονή του, αλλά και τη διαρκή επιμονή του να τα καταφέρει, να ζήσει, να φύγει!
Να φύγει; Ναι, να φύγει από τις δυσκολίες, το λιοπύρι και το ξερό ψωμί.

"Δουλεύαμε για δύο... (μου εξομολογήθηκε)
στη μοιρασιά δε μας έμενε τίποτα...
λέγαμε ευχαριστώ στη ζωή"

Εχετε συναντήσει πολλούς ανθρώπους που ευχαριστούν τη ζωή, ενώ δεν είναι φίλη τους;
Γνωρίζετε ανθρώπους, που με δάκρυα στα μάτια, σας κοιτούν και αναβλύζουν από μέσα τους ευγνωμοσύνη για τα καλά μα και για τα άσχημα;

Ο κ. Γιώργος Σαρδέλης, μού εκμυστηρεύτηκετα τα όνειρά του. Όνειρα που δεν χάθηκαν από την καρδιά του, παρά τις δύσκολες συνθήκες όπου μεγάλωσε.
Η αλήθεια είναι, ότι τις τελευταίες μέρες κάναμε πολλή παρέα. Εγώ, καθισμένη αναπαυτικά στο γραφείο μου, κι αυτός μέσα από ένα κομμάτι χαρτί, μου συστήθηκε εφ' όλης της ύλης.
Αγωνιούσε για τα όνειρά του και αγωνίστηκε για να τα πραγματοποιήσει, έστω κι αν του έλειπαν οκτώ δεκάρες για να πάρει το λεωφορείο και να πάει στο σχολείο.
Τα όνειρά του έπαιρναν θέση ανάμεσα στα αστέρια, ενώ καθόταν στην αγαπημένη του "κοτρόνα", εκεί, στο Λιβαδάκι της ορεινής Ναυπακτίας.

Δύσκολα τα χρόνια του, φτωχικά, αλλά αυτός επέμενε:
"Όταν η βαρυχειμωνιά του πάγωνε τα χέρια
στον ουρανό τα σήκωνε να ζεσταθούν στ' αστέρια ".

Μου φώναξε το δικαίωμα όλων στη μόρφωση.
Κι αναρωτήθηκα:
"Μα δεν το έχουν όλοι το δικαίωμα στη μόρφωση;"
"Όχι, μου απάντησε, δεν το έχουν όλοι".
"Υπάρχουν άνθρωποι, ακόμη και σήμερα, που περπατούν με τρύπιες σόλες και δίχως ένα κομμάτι ψωμί. Υπάρχουν άνθρωποι, που δεν προλαβαίνουν να αγγίξουν τα δικά τους αστέρια, γιατί το δικό τους παραμύθι δεν είχε καλή αρχή".
Και με ρώτησε:
"Θέλουμε να αλλάξουμε τη ζωή μας;"
" Μα, ναι!"
" Πόσο αποφασισμένοι είμαστε; Και, άραγε, πόσο πολύ το θέλουμε; "
Η θέληση να ξεφύγουμε γεννά μέσα μας την ελπίδα, την αγάπη, την πίστη.
Η θέληση είναι ο σύμμαχός μας!

Με αυτά τα δακρυσμένα μάτια, μου ψιθύρισε για τις αξίες και τις ηθικές, για τις αρετές της ζωής, που του μετέδωσε απλόχερα και με πολλή αγάπη, η μάνα...
Η Μαρία!
Η μάνα, που τον κοιτά από ψηλά!
Η μάνα, που του έλεγε:
"Γιώργο, στους ανθρώπους να δίνεις χαρά και αγάπη!"
Αυτή η μάνα, η αγαπημένη, ποτέ δεν άκουσε από τα χείλη του την αλήθεια. Ποτέ δεν της φανέρωσε ότι πεινούσε, ότι έκλαιγε...
Αυτή η μάνα, δεν έμαθε ποτέ πώς ζούσε ο γιος της.
Αλλά καταλάβαινε... απλά κοιτώντας τα μάτια του!

Κύριε Σαρδέλη, θέλατε πολύ να ήταν ο κόσμος αλλιώς, γεμάτος αγάπη και χαμόγελα!
Όμως, το γλυκό όνειρό σας, δίνει τη θέση του στην σκληρή πραγματικότητα.
Αυτά, και άλλα πολλά έμαθα από εσάς.
Με καλέσατε σε μια στιγμή που η καταιγίδα κόπασε και το ουράνιο τόξο βγήκε πάλι, για εσάς, για εμένα, για όλους μας.
Είμαι πολύ περήφανη που εγώ, μια μικρή κουκίδα του σύμπαντος, κάθησα πλάι σας, που έμαθα μέσα από εσάς, από τη ζωή σας.
Και, για να ακριβολογώ:
Έμαθα πώς να αγαπώ τους ανθρώπους.

Το ταξίδι, λοιπόν, συνεχίζεται, σήμερα, εδώ...

Θερμά συγχαρητήρια , από καρδιάς, για την προσφορά σας!


Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ.

ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΟ ΣΤΟ ΚΑΤΙ Ε.Ν.ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΝΟΗ

 Μοναξιά!
Τι να είναι άραγε η μοναξιά;
Τρώγεται ή μήπως τη φοράς;
Μήπως την κουβαλάς μέσα σου;
Είναι η καλύτερη παρέα σου ή.... μήπως είναι κατάρα;
Όχι, η μοναξιά δεν είναι κατάρα. Ένα τεστ αντοχής του εαυτού σου είναι. Θέλεις να δεις, βρε παιδί μου, αν την αντέχεις. Θεωρείς τον εαυτό σου δυνατό και.... ξέρεις τι λένε για τους δυνατούς!

Ο ήρωάς μας, λοιπόν, είναι ένας δυνατός άνθρωπος. Δεν έχει ανάγκη από φίλους, από παρέες, από γείτονες και από συναδέλφους. Δεν έχει ανάγκη τον έρωτα!
Δεν είναι μαρτύριο για αυτόν η μοναξιά. Λύτρωση είναι!
Πηγαίνει βόλτα όποτε θέλει αυτός, τρώει ότι και όποτε θέλει αυτός, κοιμάται και ξυπνά ανάλογα με τις επιθυμίες του. Είναι αυτός που αντέχει να στήσει τον εαυτό του μέσα σε τέσσερις τοίχους και να μελαγχολήσει με τα αγαπημένα του τραγούδια με ένα ποτό στο χέρι. Δεν αισθάνεται μόνος, γιατί έχει για παρέα τον καλύτερό του φιλο: τον εαυτό του!

Όχι, δεν είναι τρελός, μην τον λυπάσαι! Ξέρει να πορεύεται, ξέρει να γκρεμίζει και να χτίζει σπίτια, ξέρει να στήνει μαγαζιά, και μάλιστα, χωρίς την παρέμβαση κανενός.
Ξέρει, γνωρίζει πολύ καλά την αξία του και αγαπά την μοναξιά του, γιατί στο κάτω-κάτω, δεν του την επέβαλε κάνεις. Μόνος του τη διάλεξε ανάμεσα από άλλες προτάσεις.

Κάπως έτσι και με αυτή τη λογική, ο συγγραφέας τράβηξε την προσοχή μου. Μου δημιούργησε πολλές εικόνες αλλά και δεκάδες συναισθήματα, που δεν το κρύβω, ήρθαν σε αντίφαση και για να το προχωρήσω και λίγο παραπάνω, σε σύγκρουση μεταξύ τους!
Ο άνθρωπος αυτός μου πρόσφερε την πιο ουσιώδη συζήτηση της ζωής μου, μια συζήτηση που έκανα με τον δεύτερο εαυτό μου: τη φωνούλα αυτή, που όλοι έχουμε μέσα στο κεφάλι μας, τη φωνή αυτή που θυμώνει όταν τη διακόπτεις, που γελά όταν συμφωνείς μαζί της και που στρέφεται εναντίον σου όταν σε βρίσκει απέναντί της.

Μεσα σε αυτό το βιβλίο, λοιπόν, ο πρωταγωνιστής μού επέτρεψε να του κάνω παρέα, να τον συντροφεύσω κάποιες νύχτες όταν το κλίμα ήταν βαρύ. Σε εκείνα τα βράδια της παρέας μας, αντιλήφθηκα ότι είχα γίνει ένα μικρό κομμάτι της ψυχής του.
Μου μιλούσε, με κοιτούσε και έδινε την ωραιότερη παράσταση της ζωής του, δίχως να ντρέπεται, δίχως να κρύβεται.

Σήμερα, δε σας γράφω όλα αυτά για να αγοράσετε αυτό το πόνημα.
Σήμερα, θέλω να σας προσκαλέσω αλλά και να σας προκαλέσω παράλληλα, να αφεθείτε στα χέρια του.
Σήμερα, σας υπόσχομαι ότι την επόμενη φορά που θα περάσετε το βράδυ μόνοι σας, στον καναπέ σας, δε θα αρχίσετε τα τηλέφωνα!
Συγχαρητήρια Ε.Ν. Χατζόπουλος


Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ.

ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΖΩΗΣ ΜΑΡΗ ΙΩΑΝ. ΤΣΑΜΑΚΙΔΟΥ-ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΑΟΣ

"Για εκείνους που χάθηκαν, έχασαν, βρέθηκαν και έχουν... "

Η Μαρούσκα είναι η θετή κόρη της Χρυσηίδος και του Φίλιππου. Το μαθαίνει σε μικρή ηλικία, εντελώς τυχαία, στην ηλικία εκείνη που τα παιδιά είναι στην αρχή της γνώσης, της κατανόησης και της αλήθειας.
Τα χρόνια περνούν, παρέα με το αγκάθι που καταφέρνει να το κρύψει πολύ καλά από τη θετή της μητέρα, η οποία λατρεύει την κόρη της καρδιάς της!
Όταν φεύγει από τη ζωή, ένας αγώνας ξεκινά για τη Μαρούσκα. Και, όπως λέει κι ο σοφός λαός μας "όποιος ψάχνει, βρίσκει", έτσι και αυτή κατάφερε και βρήκε τις ρίζες της. Η επιθυμία να γνωρίσει τη βιολογική της μητέρα, της είχε γίνει πια - και όχι άδικα - ένας βασανιστικός καημός.

Ας πάρουμε, όμως, τα γεγονότα από την αρχή.
Από κοριτσάκι μικρό, μαθαίνει την αλήθεια και, όπως είναι λογικό, βιώνει την απώλεια. Καθώς μεγαλώνει, αντιλαμβάνεται πια, ότι το κόστος της απώλειας αυτής είναι μεγάλο.
Το να μη μάθει η θετή της μητέρα ότι η αγαπημένη της κόρη ξέρει την αλήθεια είναι μια σταθερή της απόφαση που δεν την παραβαίνει ποτέ. Η απώλεια, όμως, ήταν μια κατάσταση, που θέλοντας και μη, την πέρασε μόνη της. Η θλίψη είναι μόνιμη σύντροφος μέσα της και η ανάγκη της για να ξεκαθαρίσει το τοπίο όσο περνά ο καιρός, θεριεύει.
Η απόρριψη της μάνας έρχεται και στεριώνει, και ένα θεόρατο "γιατί;" την αναστατώνει και επηρεάζει την ενήλικη ζωή της. Ο δρόμος που θα ακολουθήσει φαντάζει μονόδρομος. Δεν έπαψε ποτέ να παρατά τον στόχο της, την εύρεση της βιολογικής της μητέρας.

Το συναισθηματικό κόστος για αυτά τα παιδιά είναι μεγάλο. Γεννιούνται μέσα τους ερωτήματα που κανείς δεν μπορεί να απαντήσει. Βέβαια, οι θετοί γονείς είναι πολύ σημαντικό να διαμορφώσουν τις κατάλληλες συνθήκες, ώστε το παιδί να νιώθει ασφάλεια και εμπιστοσύνη. Είναι απαραίτητο να καταφέρουν να παραμερίσουν, σε μεγάλο βαθμό, τη θλίψη του.
Η επικοινωνία επιβάλλεται να είναι ουσιαστική και ειλικρινής. Τα συναισθήματα του παιδιού θα κατευθύνουν τα ερωτήματά του και για αυτό τον λόγο, καλό είναι, από μικρή ηλικία να πιστέψει ότι οι γονείς αυτοί θα τού κάνουν τον κόσμο ομορφότερο.
Στην περίπτωση της ηρωίδας μας, ο δεσμός της αγάπης ήταν πολύ ισχυρός. Η Μαρούσκα, βίωσε υπέροχα χρόνια κοντά τους και η εύρεση της αλήθειας ήταν το μόνο ζητούμενό της.

Πρόκειται, λοιπόν, για ένα βιβλίο όπου η κυρία Μάρη Τσαμακίδου Παπαποστόλου, μας διηγείται τη ζωή της.
Ο λόγος της είναι μεστός, η ροή της έντονη και συνεχής!
Η γραφή της ορθή και σωστή, όσον αφορά τη χρήση των ελληνικών, κάτι που εκτιμώ ιδιαίτερα στους συγγραφείς.
Πλούσιο σε συναισθήματα το βιβλίο της και, αρκετά συγκηνισιακό. Μπήκα μαζί της σε διαδικασία να ψάχνω μέσα στα χρόνια της, τη δική της αλήθεια.
Είναι ένα δύσκολο θέμα, που ως παθούσα η ίδια, μας μεταφέρει σε μέγιστο βαθμό την σκληρή πραγματικότητα των παρατημένων παιδιών σε κάποιο ίδρυμα, αλλά και από την άλλη πλευρά, την ευτυχισμένη ζωή που της χάρισαν οι θεοί της γονείς.
Ένιωσα την αγωνία της και τη στενοχώρια της, και αυτό οφείλεται στην ίδια γιατί δεν μού χαρίστηκε. Με τράβηξε από το χέρι και μου διέλυσε το ροζ συννεφάκι, που ενδεχόμενα, με είχε καλύψει.
Γράφοντας την άποψή μου, συνειδητοποιώ ότι δε θέλω να σας πείσω να διαβάσετε ένα ακόμη βιβλίο. Θέλω, μόνο, να σας μεταφέρω την αξία του ανθρώπου!
Συγχαρητήρια!

ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΩΓΕΙΑΤΗΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΔΟΥΛΩΤΗ ΜΑΝΗ

"Ποίηση είναι ένα πανέμορφο, πολύχρωμο, αόρατο πουλί.
Λίγοι μπορούν να το δουν, κι ακόμα πιο λίγοι ν'απολαύσουν το γλυκό του κελάηδισμα".

Η αλήθεια είναι, κύριε Γιώργος Ανωγειατης, ότι δε συνομίλησα ποτέ μου με λουλούδι, το κάνει συνήθως ο μπαμπάς μου.
Και δεν μπορώ με τίποτα στον κόσμο να φυλακίσω το όνειρο, μα ούτε και να λιώσω τα χιόνια από το Έβερεστ.
Πράγματι, έχετε δίκιο, θα ήθελα να φυτέψουν ένα δέντρο στη μνήμη μου για να ανασάνω.
Επισης, θα ήθελα πολύ -απεγνωσμένα θα έλεγα- να μη φοράνε μάσκα οι άνθρωποι για να μπορούν να αλλάζουν.

Πολλές φορές παλεύω με τον χρόνο, προσπαθώ να τον κρατήσω κι έχω πλάι μου πάντα την ελπίδα ως σύμμαχό μου.
Δε θέλω να πονάω άλλο, μα θέλω να ξεχνάω γιατί τα δάκρυά μου στέρεψαν.

Πάντα ήμουν Ελληνίδα....
Αυτοί με ξέχασαν, με διέγραψαν.
Δεν ζητάω τίποτα, παρά μόνο τα αυτονόητα.
Μια ζωή ελεύθερη, με αξιοπρέπεια και χωρίς επαιτεία και λάθη.
Προσπαθώ....
Μα δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω!

Συγχαρητήρια!