ΑΝ ΑΚΟΥΣ ΑΠΟΨΕ ΚΡΑΤΑ ΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ ΒΑΛΙΑ ΜΠΑΜΠΕΤΣΑ ΩΚΕΑΝΟΣ

"Υπάρχουν φορές που η ψυχή κουράζεται από το βάρος της αλήθειας. Το πάθος σε παρασύρει και του παραδίνεσαι, γίνεσαι έρμαιο δικό του!"

Δύο αδερφές, δύο πλούσια κορίτσια, σημαντικός παράγοντας αυτός, η Λίνα και η Αρετή.
Η Λίνα είναι φωτιά, ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί ανά πάσα στιγμή. Είναι γεμάτη φλόγα αλλά.... και επιπολαιότητα. Λειτουργεί αυθόρμητα παρασυρμένη από την στιγμή, ανεξάρτητα αν αυτή η στιγμή φέρει την καταστροφή.
Είναι ερωτευμένη με τον Δημήτρη. Όμως, ο έρωτας με το όνομα Άρης, θα τους πονέσει.
Η Αρετή είναι ένα μαγικό αερικό όπως συνήθιζε να την προσφωνεί ο πατέρας της. Πλημμυρισμένη από πλούσια συναισθήματα, ώστε είναι μονόδρομος για αυτήν να τα καταθέτει στο χαρτί. Η μόνη διέξοδος της είναι η συγγραφή, το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής της που απαλύνει τον εσωτερικό της κόσμο όπως κανείς άλλος.
Η μητέρα τους, η Αλίκη, ξεδιπλώνει τη ζωή της θέλοντας να δικαιολόγησει κάποιες αποφάσεις της και να αναφέρει πού την οδήγησαν.
Ο πατέρας τους από την άλλη πλευρά, ο Γιάννης Ιωάννου, εκτός από πετυχημένος επιχειρηματίας είναι και ένας αφοσιωμένος πατέρας.
Τα δύο αυτά κορίτσια θα βιώσουν τον θάνατο στην απόλυτη μορφή του.
Ο θάνατος αυτός θα τις μαστιγώσει ανελέητα.
Πρόκειται, λοιπόν, για ένα βιβλίο το οποίο σαν ασανσέρ ανεβοκατέβαζε τα συναισθήματά μου από το ναδίρ στο ζενίθ. Και σ' αυτό συνέβαλλε, εκτός από την μαγική κι εξαίσια υπόθεσή του, η πλούσια και μεστή γραφή της συγγραφέως. Μέσα από τον ορθό και γλυκό της λόγο με ταξίδεψε σε διαφορετικά μονοπάτια τα οποία όμως έχουν ένα κοινό προορισμό. Το μονοπάτι της ζωής!
Πρωτα από όλα θέλω να ξεκινήσω από ένα φορτισμένο γεγονός του βιβλίου που δεν είναι άλλο από την απώλεια.
Από την στιγμή που γεννιόμαστε γνωρίζουμε ότι κάποια μέρα θα πεθάνουμε. Όμως, αυτή η γνώση δεν είναι αρκετή για να μας προετοιμάσει για τον θάνατο ενός αγαπημένου μας προσώπου. Θέλοντας και μη, θρηνούμε.
Ο θρήνος είναι μια διεργασία και σίγουρα δεν είναι αρρώστια. Όμως, μας αρρωσταίνει. Ο καθένας βιώνει μόνος του τον θρήνο, αποχαιρετούμε μόνοι μας τον αγαπημένο μας, με διαφορετικό τρόπο και σίγουρα κανένας τρόπος δεν είναι εύκολος.
Με θλίψη, μοναξιά, απομόνωση και θυμό, αλλά και φόβο για το αύριο, βίωσε η Αρετή μας την απώλεια. Όντως απομονώθηκε, πόνεσε, έκλαψε και επέτρεψε στον θάνατο να χαράξει μέσα της ανεξίτηλες πληγές.
Σιώπησε, προσπαθώντας να δέσει μέσα της για πάντα την ανάμνηση του. Η αλήθεια είναι πως από αυτό το τέλμα αυτό δεν βγήκε ίδια.
Προχωρώ και στέκομαι στην προδοσία και συγκεκριμένα στις δύο πλευρές της. Την ερωτική και την φιλική προδοσία.
Η ερωτική προδοσία εμπεριέχει μέσα της πολλές φορές και την απιστία, η οποία είναι συνυφασμένη για πολλούς από εμάς με τον έρωτα.
Στο βιβλίο μας η Λίνα βίωσε τον συναισθηματικό αποκλεισμό του αγαπημένου της. Και τον βίωσε εξαιτίας του ίδιου της του εαυτού! Μπλόκαρε συναισθηματικά και όχι άδικα μπορώ να πω.
Προσπάθησε να διαχειριστεί τη συνέπεια που δεν ήταν άλλη από τον χωρισμό. Απογοητεύτηκε και καταρρακώθηκε όταν αντιλήφθηκε ότι η ζωή προχώρησε.
Και σε αυτό το σημείο μού γεννήθηκε το ερώτημα :
Η προδοσία του φίλου πονάει περισσότερο;
Από πού εγείρεται;
Μήπως από τη ζήλια;
Μπορούμε άραγε να συγχωρήσουμε την φίλη μας πιο εύκολα από την προδοσία του συντρόφου μας;
Λένε, πως μπορούν να μας πληγώσουν μόνο εκείνοι που αγαπάμε. Και θεωρώ πως έτσι συμβαίνει, είναι μια μεγάλη αλήθεια.
Λογικά, μεταξύ φίλων υπάρχει η σπάνια αίσθηση της αφοσίωσης και της εμπιστοσύνης. Η φιλία μάς δημιουργεί το αίσθημα της ασφάλειας. Άρα, μπορούμε να φανταστούμε, αν δεν το έχουμε βιώσει ήδη κάποιοι από εμάς, ότι η αθωότητα και η παιδικότητα εξαφανίζονται για πάντα ύστερα από ένα τέτοιο γεγονός. Σίγουρα όμως, κάποια στιγμή αναγκαζόμαστε έπειτα από μια τέτοια εμπειρία, να γίνουμε πιο σοφοί, πιο δυνατοί, πιο σταθεροί,αν θέλουμε να σηκωθούμε, κάτι το οποίο επιβάλλεται.
Ένα άλλο κομμάτι του βιβλίο που θέλω να σταθώ είναι η σχέση μεταξύ μητέρας-κόρης, μια σχέση πρωταρχική και σημαντική στην ενηλικίωση μας. Η ψυχική μας υγεία εξαρτάται απόλυτα από αυτήν την σχέση
Η αγαπημένη τους ξαδέρφη, η Μαρίζα, είναι ερωτευμένη. Αλλά, δυστυχώς, μόνο αυτή! Ξαγρυπνά, το αίμα της κυλά πιο γρήγορα και ο αέρας που καταλήγει στα πνευμονία της είναι λιγοστός.
Είναι μόνη της σε έναν έρωτα δίχως ανταπόκριση. Περιμένει τη λύτρωση, ζει και αναπνέει για αυτήν. Κάθε φορά φαντάζεται σημάδια όπως ένα βλέμμα, μια κίνηση. Μαχαιρώνεται όταν βλέπει τον έρωτά της να της γυρνάει την πλάτη.
Ως πότε θα βιώνει την κατάντια της αιώνιας απόρριψης;
Τι είναι αυτό που κάνει λάθος;
Και το βασικό : Ως που μπορεί να φτάσει;
Η υπομονή της εξαντλείται και η αποστολή της είναι μια και μοναδική. Να ξεπεράσει τα όρια της.
Το βιβλίο της Β. Μπαμπέτσα, εξαιρετικό καθ' όλα, αγγίζει καλά κρυμμένες πτυχές της ψυχής μας και της ίδιας μας της ζωής.
Ζωντανεύει όλες τις αισθήσεις μας με μοναδικό τρόπο. Βαθιά συγκινητικό, γεμάτο αγάπη και έρωτα!
Ανέβηκα μαζί του σε ένα μαγικό χαλί, το δικό της μαγικό χαλί και παρέα της αιωρήθηκα σε καρδιές γεμάτες πόνο, θλίψη μα και ελπίδα!
Ελπίδα για το αύριο, ελπίδα για ζωή!
Συγχαρητήρια!

Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ.