ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΤΟΥ ΜΙΓΚΕ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΣΟΥΝΗ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΑΤΙ

 "Τι να πρωτοθυμηθώ και τι να ξεχάσω!"

Με αυτά τα απλά αλλά τόσο σημαντικά λόγια ξεκινά η Βασιλική Τσούνη το καινούριο της βιβλίο.
Το αφιερώνει στην προγιαγιά της, την Αριστούλα που, όπως μας λέει, "μέσα από τη δική της ιστορία... το σκοτεινό παρελθόν έπαψε να υπάρχει..."

Μέσα σε αυτές τις μοσχομυριστές σελίδες είναι γραμμένη η ζωή της Αριστούλας. Από το μικρό κελί της φυλακής της και με μόνη συντροφιά μια δεσμοφύλακα, θυμάται.
Θυμάται και, με δάκρυα στα μάτια της, μιλάει!
Έρχονται στη μνήμη της πρόσωπα και καταστάσεις που της κατέστρεψαν τα όνειρά της, την ίδια της τη ζωή. Μέσα από μνήμες και δάκρυα, ζητάει απεγνωσμένα τη συγχώρεση για να μπορέσει η ψυχή της να βρει την πολυπόθητη λύτρωση.
Τα δάκρυα της μεταμορφώνονται σε λουλούδια που αναβλύζουν το υπέροχο άρωμα του μιγκέ.
Το λουλούδι του μιγκέ λέγεται αλλιώς "Δάκρυ της Παναγιάς" ή "Κρίνο της Κοιλάδας". Έχει έντονο, ιδιαίτερο και εκλεπτυσμένο άρωμα εκτός από τη λεπτή και φίνα εμφάνισή του. Ένας μύθος λέει ότι, το αηδόνι δεν κελαηδά αν πρώτα δεν ανθίσει το μιγκέ. Στη συμβολική γλώσσα των λουλουδιών συμβολίζει την επιστροφή στην ευτυχία. Το γλυκό άρωμα των λεπτών αυτών λουλουδιών είναι τόσο δυνατό που, κυριολεκτικά, επιπλέει με την αύρα!
Στο καινούργιο βιβλίο της συγγραφέως δεν μπορώ να μην σταθώ σε αυτήν τη μοναδική γονεϊκή σχέση, τη σχέση μητέρας-κόρης.
Η μητέρα έχει την πιο μεγάλη αγκαλιά! Είναι η μόνη ανιδιοτελής αγάπη και ακόμη κι αν επέλθει σύγκρουση, πάντα καταφέρνει ως δια μαγείας και διαγράφει τα κακώς κείμενα. Αγαπά τόσο δυνατά, σαν να μην υπάρχει αύριο!
Άραγε, μπορεί να καλυφθεί το κενό της ακόμη κι αν κάθεται στην διπλανή θέση από εμάς; Όχι,τίποτα δεν μπορεί να καλύψει το κενό της μάνας. Από πολύ μικρή ηλικία είναι το πρόσωπο που ταυτιζόμαστε μαζί της. Είναι ο άνθρωπος εκείνος που φυσά πνοή μέσα στην πνοή μας!
Στο βιβλίο μας, όμως, η σφραγίδα της μάνας δεν μπήκε. Το μικρό κορίτσι ζητιάνευε την προσοχή της και την αγάπη της, είχε ανάγκη το χάδι της και το φιλί της. Η μάνα αυτή απόμακρη από τη μικρή Αριστούλα, με συμπεριφορές γεμάτες μίσος και κακία.
Αυτή η σχέση στιγμάτισε καταστροφικά την ηρωίδα μας με αποτέλεσμα να βρεθεί απέναντί της, σκοτώνοντας ότι όμορφο υπήρχε από τη γέννησή της για αυτήν τη γυναίκα!
Διαμορφώνει μόνη της μια άλλη ζωή εφόσον το κακό είχε γίνει. Ερωτεύεται βαθιά και ζει μόνο για αυτόν τον έρωτα! Όμως, ο θάνατος πέρασε σαν τον λίβα που καίει τα σπαρτά! Ετσι, μετά από κάποια χρόνια, έρχεται η καταδίκη της και αποτελειώνει τη ραγισμένη της καρδιά.
Αναπτύσσει έναν συναισθηματικό κώδικα με μια δεσμοφύλακα και ανασύρει από τη μνήμη της ότι την στοίχειωνε τόσα χρόνια.
Με μια αξιοπρεπή στάση περνά τα τελευταία χρόνια της ζωής της σε αυτόν τον σκοτεινό χώρο και αντιμετωπίζει, για ακόμη μια φορά, τις δύσκολες και ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούν εκεί.
Η Αριστούλα, ένας ενάρετος άνθρωπος, με καρδιά γεμάτη αγάπη και αγνότητα, φαίνεται ξεκάθαρα από τις επιλογές της ότι δρούσε με συμμάχους την εντιμότητα και το θάρρος. Ένας άνθρωπος που δεν υπάκουσε σε άδικους κανόνες και δεν ενεργούσε ποτέ βάσει αυτών! Ήταν μέσα της γεμάτη αρετές όπως η εντιμότητα, η ειλικρίνεια, η γενναιοδωρία, η καλοσύνη και η δικαιοσύνη!
Πορεύτηκε σε όλη τη ζωή της με γνώμονα αυτές τις αρετές παρ' όλη την έλλειψη της μητρικής αγάπης και φροντίδας. Άρα, συμπερασματικά, μιλάμε για έναν άνθρωπο που δεν συμπεριφερόταν μηχανικά αλλά για έναν άνθρωπο που είχε την ικανότητα να ανταποκρίνεται στα δεδομένα κάθε περίστασης με δύναμη και αυθορμητισμό.
Λίγοι είναι οι άνθρωποι που μπορούμε να πούμε αβίαστα ότι είναι πραγματικά ενάρετοι, κρίνοντας βέβαια από το περιβάλλον μας. Και πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν την αρετή και την καλοσύνη μειονέκτημα.
Επιστρέφω, λοιπόν, στη φυλακή και με όλες τις αισθήσεις μου τεταμένες, ρουφάω άπληστα μία - μία όλες τις λέξεις που ηχούν στο μικρό αυτό κελί από την ψυχή της ηρωίδας μας. Εισπνέω το δάκρυ της Παναγιάς, το άρωμα του μιγκέ και μεταφέρομαι μέσα από αυτό στα κατάβαθά της!
Πρόκειται για ένα βιβλίο που είχα την τιμή να το διαβάσω πριν την έκδοσή του. Η Βασιλική Τσούνη με εμπιστεύτηκε τυφλά και πραγματικά δεν ξέρω πώς να εκφράσω την αγάπη μου και το ευχαριστώ μου για αυτήν!
Θα κλείσω με τα λόγια μου που συμπεριέλαβε στο εσωτερικό του βιβλίου :

"Ένα βιβλίο που με ταξίδεψε σε μαγικά μονοπάτια με διάχυτο το Άρωμα του Μιγκέ. Ένας έρωτας με αστείρευτο το" δάκρυ της Παναγιάς ". Μνήμες ζωντανές σε μια ρότα ζωής βγαλμένη από παραμύθι.
Μια ιστορία αγάπης όπου η Βασιλική Τσούνη, με τη σπάνια ευαισθησία που διαθέτει, μού την εξομολογήθηκε μέσα από την ψυχή της.
Ένα υπέροχο βιβλίο γεμάτο δάκρυ, θάνατο μα και ζωή. Μια ζωή που στο τέλος βγαίνει νικήτρια μέσα από σπασμένες καρδιές, ξεπροβάλλοντας από μυριάδες σταυροδρόμια περιπλάνησης! "
Συγχαρητήρια!