ΜΠΟΥΚΟΥ, ένα επίθετο,μία οικογένεια,πολλές ιστορίες,πολλές τραγωδίες!
Τέσσερα μέλη αυτής της οικογένειας μας αφηγούνται τη ζωή τους. Τέσσερις άνθρωποι μάς λένε τη δική τους ιστορία, μέσα από τα δικά τους μάτια, μέσα από τα δικά τους βιώματα,τα δικά τους σημάδια.
Ένα άρρωστο, φρικτό γεγονός θα γίνει η αιτία που θα διαλυθούν τα πάντα. Άγνωστο το τι θα παραμείνει ζωντανό στο σώμα τους αλλά και στη ψυχή τους.
Ένας πατέρας-τέρας ,θα κάψει τα πάντα!
Μια ανατριχιαστική ιστορία περιγράφει η συγγραφέας. Μια ιστορία γεμάτη θλίψη, φρίκη, έκρηξη!Το ιδιαίτερο της χιούμορ με μπέρδεψε στην αρχή και με τράβηξε από την πραγματικότητα, αλλά καθώς προχωρούσα συνειδητοποίησα ότι αυτό το χιούμορ ήταν βγαλμένο μέσα από πληγές.
Ταξίδεψα μέσα στις ζωές τεσσάρων ανθρώπων της ελληνικής επαρχίας, μιας επαρχίας γεμάτη ταμπού και προκαταλήψεις! Γνώρισα διαφορετικούς χαρακτήρες που προσπάθησαν να ζητήσουν βοήθεια από μία κοινωνία εντελώς τυφλή. Μία κοινωνία που δεν είναι φτιαγμένη για ροζ συννεφάκια και παιδικά μάτια αλλά για μαύρες σκοτεινές πραγματικότητες.
Η συγγραφέας καταφέρνει και μπαίνει στο ρόλο του κάθε αφηγητή αλλάζοντας φωνή και ύφος, με αποτέλεσμα να αποδώσει στο έπακρο την σκέψη του, το βίωμα του αλλά και το αποτέλεσμα της ζωής του καθενός με πλήρη επιτυχία.
Θίγει πολλά κοινωνικά προβλήματα όπως η ομοφυλοφιλία,τα ναρκωτικά,τη νύχτα με τη μαφία της,την παιδική κακοποίηση σε όλες τις μορφές της, τα ιδρύματα που φιλοξενούν παιδιά ξεχασμένα απ όλους!
Κάποιες στιγμές έπιασα τον εαυτό μου να λυγίζει,να θυμώνει,να ταράζεται,να πονάει,να απογοητεύεται,να ντρέπεται! Να ντρέπεται για τη βρωμιά τους! Ένιωσα τη σκοτεινιά της ψυχής τους σε όλο το μεγαλείο! Δεν ήθελα και δε θέλω ακόμη να δικαιολογήσω πράγματα και καταστάσεις!
Θα ήθελα όμως να μπορούσα να ρίξω έναν κεραυνό πάνω στον πατέρα-κτήνος ,να μείνει εκεί που ανήκει. Στο μηδέν!
Κατάφερα μέσα από τις εικόνες των ματιών τους να περάσω στην αντίπερα όχθη και να αφουγκραστώ τους λυγμούς της παιδικής ψυχής. Άπλωσα το χέρι μου αυθόρμητα και χάιδεψα εκείνα τα προσωπάκια που ζήτησαν δεύτερη ευκαιρία.
Τόλμησαν, την ζήτησαν και την πήραν δικαιωματικά!
Τέσσερα μέλη αυτής της οικογένειας μας αφηγούνται τη ζωή τους. Τέσσερις άνθρωποι μάς λένε τη δική τους ιστορία, μέσα από τα δικά τους μάτια, μέσα από τα δικά τους βιώματα,τα δικά τους σημάδια.
Ένα άρρωστο, φρικτό γεγονός θα γίνει η αιτία που θα διαλυθούν τα πάντα. Άγνωστο το τι θα παραμείνει ζωντανό στο σώμα τους αλλά και στη ψυχή τους.
Ένας πατέρας-τέρας ,θα κάψει τα πάντα!
Μια ανατριχιαστική ιστορία περιγράφει η συγγραφέας. Μια ιστορία γεμάτη θλίψη, φρίκη, έκρηξη!Το ιδιαίτερο της χιούμορ με μπέρδεψε στην αρχή και με τράβηξε από την πραγματικότητα, αλλά καθώς προχωρούσα συνειδητοποίησα ότι αυτό το χιούμορ ήταν βγαλμένο μέσα από πληγές.
Ταξίδεψα μέσα στις ζωές τεσσάρων ανθρώπων της ελληνικής επαρχίας, μιας επαρχίας γεμάτη ταμπού και προκαταλήψεις! Γνώρισα διαφορετικούς χαρακτήρες που προσπάθησαν να ζητήσουν βοήθεια από μία κοινωνία εντελώς τυφλή. Μία κοινωνία που δεν είναι φτιαγμένη για ροζ συννεφάκια και παιδικά μάτια αλλά για μαύρες σκοτεινές πραγματικότητες.
Η συγγραφέας καταφέρνει και μπαίνει στο ρόλο του κάθε αφηγητή αλλάζοντας φωνή και ύφος, με αποτέλεσμα να αποδώσει στο έπακρο την σκέψη του, το βίωμα του αλλά και το αποτέλεσμα της ζωής του καθενός με πλήρη επιτυχία.
Θίγει πολλά κοινωνικά προβλήματα όπως η ομοφυλοφιλία,τα ναρκωτικά,τη νύχτα με τη μαφία της,την παιδική κακοποίηση σε όλες τις μορφές της, τα ιδρύματα που φιλοξενούν παιδιά ξεχασμένα απ όλους!
Κάποιες στιγμές έπιασα τον εαυτό μου να λυγίζει,να θυμώνει,να ταράζεται,να πονάει,να απογοητεύεται,να ντρέπεται! Να ντρέπεται για τη βρωμιά τους! Ένιωσα τη σκοτεινιά της ψυχής τους σε όλο το μεγαλείο! Δεν ήθελα και δε θέλω ακόμη να δικαιολογήσω πράγματα και καταστάσεις!
Θα ήθελα όμως να μπορούσα να ρίξω έναν κεραυνό πάνω στον πατέρα-κτήνος ,να μείνει εκεί που ανήκει. Στο μηδέν!
Κατάφερα μέσα από τις εικόνες των ματιών τους να περάσω στην αντίπερα όχθη και να αφουγκραστώ τους λυγμούς της παιδικής ψυχής. Άπλωσα το χέρι μου αυθόρμητα και χάιδεψα εκείνα τα προσωπάκια που ζήτησαν δεύτερη ευκαιρία.
Τόλμησαν, την ζήτησαν και την πήραν δικαιωματικά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου