ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΩΓΕΙΑΤΗΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΔΟΥΛΩΤΗ ΜΑΝΗ

"Ποίηση είναι ένα πανέμορφο, πολύχρωμο, αόρατο πουλί.
Λίγοι μπορούν να το δουν, κι ακόμα πιο λίγοι ν'απολαύσουν το γλυκό του κελάηδισμα".

Η αλήθεια είναι, κύριε Γιώργος Ανωγειατης, ότι δε συνομίλησα ποτέ μου με λουλούδι, το κάνει συνήθως ο μπαμπάς μου.
Και δεν μπορώ με τίποτα στον κόσμο να φυλακίσω το όνειρο, μα ούτε και να λιώσω τα χιόνια από το Έβερεστ.
Πράγματι, έχετε δίκιο, θα ήθελα να φυτέψουν ένα δέντρο στη μνήμη μου για να ανασάνω.
Επισης, θα ήθελα πολύ -απεγνωσμένα θα έλεγα- να μη φοράνε μάσκα οι άνθρωποι για να μπορούν να αλλάζουν.

Πολλές φορές παλεύω με τον χρόνο, προσπαθώ να τον κρατήσω κι έχω πλάι μου πάντα την ελπίδα ως σύμμαχό μου.
Δε θέλω να πονάω άλλο, μα θέλω να ξεχνάω γιατί τα δάκρυά μου στέρεψαν.

Πάντα ήμουν Ελληνίδα....
Αυτοί με ξέχασαν, με διέγραψαν.
Δεν ζητάω τίποτα, παρά μόνο τα αυτονόητα.
Μια ζωή ελεύθερη, με αξιοπρέπεια και χωρίς επαιτεία και λάθη.
Προσπαθώ....
Μα δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω!

Συγχαρητήρια!