ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΔΕΛΗΣ

 Είχα την τύχη να γνωρίσω τον κ. Σαρδέλη στη συζήτηση που κάναμε παρέα.
Και μιλώ για τύχη!
Θα μου πείτε: Τύχη; Γιατί;
Μα τι άλλο θα μπορούσα να ήμουν εκτός από τυχερή, εφόσον γνώρισα και συνομίλησα με έναν άνθρωπο που ξέρει πολύ καλά τι θα πει ζωή! Έναν άνθρωπο, που έχει νιώσει στο πετσί του τη ζωή από την καλή και από την ανάποδη!
Μου αφηγήθηκε τη φτώχεια, τον αγώνα για την επιβίωση, τις διαδρομές του προς τη γνώση και την ελευθερία του. Μου φανέρωσε μέσα από φράσεις και υγρά βλέμματα την ανεξάντλητη υπομονή του, αλλά και τη διαρκή επιμονή του να τα καταφέρει, να ζήσει, να φύγει!
Να φύγει; Ναι, να φύγει από τις δυσκολίες, το λιοπύρι και το ξερό ψωμί.

"Δουλεύαμε για δύο... (μου εξομολογήθηκε)
στη μοιρασιά δε μας έμενε τίποτα...
λέγαμε ευχαριστώ στη ζωή"

Εχετε συναντήσει πολλούς ανθρώπους που ευχαριστούν τη ζωή, ενώ δεν είναι φίλη τους;
Γνωρίζετε ανθρώπους, που με δάκρυα στα μάτια, σας κοιτούν και αναβλύζουν από μέσα τους ευγνωμοσύνη για τα καλά μα και για τα άσχημα;

Ο κ. Γιώργος Σαρδέλης, μού εκμυστηρεύτηκετα τα όνειρά του. Όνειρα που δεν χάθηκαν από την καρδιά του, παρά τις δύσκολες συνθήκες όπου μεγάλωσε.
Η αλήθεια είναι, ότι τις τελευταίες μέρες κάναμε πολλή παρέα. Εγώ, καθισμένη αναπαυτικά στο γραφείο μου, κι αυτός μέσα από ένα κομμάτι χαρτί, μου συστήθηκε εφ' όλης της ύλης.
Αγωνιούσε για τα όνειρά του και αγωνίστηκε για να τα πραγματοποιήσει, έστω κι αν του έλειπαν οκτώ δεκάρες για να πάρει το λεωφορείο και να πάει στο σχολείο.
Τα όνειρά του έπαιρναν θέση ανάμεσα στα αστέρια, ενώ καθόταν στην αγαπημένη του "κοτρόνα", εκεί, στο Λιβαδάκι της ορεινής Ναυπακτίας.

Δύσκολα τα χρόνια του, φτωχικά, αλλά αυτός επέμενε:
"Όταν η βαρυχειμωνιά του πάγωνε τα χέρια
στον ουρανό τα σήκωνε να ζεσταθούν στ' αστέρια ".

Μου φώναξε το δικαίωμα όλων στη μόρφωση.
Κι αναρωτήθηκα:
"Μα δεν το έχουν όλοι το δικαίωμα στη μόρφωση;"
"Όχι, μου απάντησε, δεν το έχουν όλοι".
"Υπάρχουν άνθρωποι, ακόμη και σήμερα, που περπατούν με τρύπιες σόλες και δίχως ένα κομμάτι ψωμί. Υπάρχουν άνθρωποι, που δεν προλαβαίνουν να αγγίξουν τα δικά τους αστέρια, γιατί το δικό τους παραμύθι δεν είχε καλή αρχή".
Και με ρώτησε:
"Θέλουμε να αλλάξουμε τη ζωή μας;"
" Μα, ναι!"
" Πόσο αποφασισμένοι είμαστε; Και, άραγε, πόσο πολύ το θέλουμε; "
Η θέληση να ξεφύγουμε γεννά μέσα μας την ελπίδα, την αγάπη, την πίστη.
Η θέληση είναι ο σύμμαχός μας!

Με αυτά τα δακρυσμένα μάτια, μου ψιθύρισε για τις αξίες και τις ηθικές, για τις αρετές της ζωής, που του μετέδωσε απλόχερα και με πολλή αγάπη, η μάνα...
Η Μαρία!
Η μάνα, που τον κοιτά από ψηλά!
Η μάνα, που του έλεγε:
"Γιώργο, στους ανθρώπους να δίνεις χαρά και αγάπη!"
Αυτή η μάνα, η αγαπημένη, ποτέ δεν άκουσε από τα χείλη του την αλήθεια. Ποτέ δεν της φανέρωσε ότι πεινούσε, ότι έκλαιγε...
Αυτή η μάνα, δεν έμαθε ποτέ πώς ζούσε ο γιος της.
Αλλά καταλάβαινε... απλά κοιτώντας τα μάτια του!

Κύριε Σαρδέλη, θέλατε πολύ να ήταν ο κόσμος αλλιώς, γεμάτος αγάπη και χαμόγελα!
Όμως, το γλυκό όνειρό σας, δίνει τη θέση του στην σκληρή πραγματικότητα.
Αυτά, και άλλα πολλά έμαθα από εσάς.
Με καλέσατε σε μια στιγμή που η καταιγίδα κόπασε και το ουράνιο τόξο βγήκε πάλι, για εσάς, για εμένα, για όλους μας.
Είμαι πολύ περήφανη που εγώ, μια μικρή κουκίδα του σύμπαντος, κάθησα πλάι σας, που έμαθα μέσα από εσάς, από τη ζωή σας.
Και, για να ακριβολογώ:
Έμαθα πώς να αγαπώ τους ανθρώπους.

Το ταξίδι, λοιπόν, συνεχίζεται, σήμερα, εδώ...

Θερμά συγχαρητήρια , από καρδιάς, για την προσφορά σας!

Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ.