Αβερτοσιά, σημαίνει ελευθερία!
Η Άρτεμη, αναγκάζεται να επιστρέψει στο νησί της, την Κεφαλονιά, ύστερα από πολλά χρόνια απουσίας της στο εξωτερικό. Ο λόγος της επιστροφής της, είναι ο θάνατος του καθηγητή Δουκάτου.
Ένα τηλεφώνημα από την παιδική της φίλη Θάλεια, ταράζει τα ύδατα και οδηγεί τη μνήμη της πίσω. Την οδηγεί σε θύμησες, που η ανήσυχη Άρτεμη δεν επέτρεπε να βγουν στην επιφάνεια.
Ξαναζεί, λοιπόν, όχι μόνο με τα μάτια της καρδιάς, αλλά και με της λογικής αυτή τη φορά, γεγονότα που τη σημάδευσαν από την παιδική της ηλικία μέχρι και τη στιγμή που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα, νεαρή κοπέλα πια.
Οι μνήμες αυτές, ξεκινούν την επιδρομή τους από τον μεγάλο σεισμό του 1953 στην Κεφαλονιά. Επανέρχονται στο μυαλό της καταστάσεις που τη σφράγισαν άσχημα, και που είχαν ως αποτέλεσμα να θέλει πάντα να φύγει...
Και φεύγει!
Ξεκινά τη φοιτητική της ζωή σε μια Αθήνα γεμάτη τανκς και περιπολίες. Η Ελλάδα ασφυκτιά κάτω από την μπότα της χούντας.
Άπειρα τα κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα της εποχής. Η συγγραφέας, όμως, καταφέρνει και δεν ταράζει την ψυχολογία μας, καθ'ότι η αφήγηση και οι περιγραφές των χαρακτήρων της - παρέα με τις πράξεις τους - περνούν με απόλυτη ησυχία μέσα μας, αλλά επιδρούν με έντονη αποφασιστικότητα δηλώνοντάς μας ότι ήρθαν για να μείνουν.
Αναφέρεται, σχεδόν σε όλο το βιβλίο, στην Παιδεία της τότε Ελλάδας και μας περιγράφει σκηνές "απείρου κάλλους" από ένα απολυταρχικό εκπαιδευτικό σύστημα με τιμωρίες-βασανιστήρια.
Είναι η εποχή, που η γυναίκα προσπαθεί να σπάσει τα σκοινιά μια κλειστής κοινωνίας, όπου η ελεύθερη βούληση για αυτήν είναι απαγορευτική.
Η Θάλεια, είναι αυτή που η παρουσία της είναι πότε έντονη αλλά και πότε χλωμή στην καθημερινότητα της Άρτεμης. Είναι αυτή, που δείχνει στη φίλη της την ανθρώπινη φύση τους με τα ελαττώματα και τις αρετές, τον εγωϊσμό αλλά και το σκύψιμο του κεφαλιού στις παραδόσεις και στις συνήθειες της Επτανήσου.
Ένας υπέροχος γραπτός λόγος από τη Tina Kourkoumeli Schmidt, που τολμά και μας μιλά για την ελευθερία, λέγοντάς μας ότι δεν πειράζει που συμβιβαστήκαμε όταν χρειάστηκε. Δεν πειράζει που κλάψαμε χωρίς αντίκρυσμα, δεν πειράζει που κατεβάσαμε τα μάτια και ζητήσαμε συγγνώμη ενώ δε φταίγαμε.
Ένας υπέροχος γραπτός λόγος που μας παρακινεί να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας και μας επισημαίνει ότι ναι, πειράζει αν δεν το κάνουμε!
Αβερτοσιά, σημαίνει ελευθερία!
Η Άρτεμη πολέμησε για αυτήν.
Η Άρτεμη αναγκάστηκε να υποχωρήσει για αυτήν.
Η Άρτεμη αναγκάστηκε να συμβιβαστεί για αυτήν.
Όμως, την κατέκτησε!
Και είμαι σίγουρη, ότι έπραξε ορθά όταν χρειάστηκε.
Πολλά-πολλά συγχαρητήρια στη συγγραφέα!
Υ. Γ.
Όπως κάθε τόπος, έτσι και η Κεφαλονιά, έχει τις δικές της ιδιόμορφες εκφράσεις και λεξιλόγιο που χρησιμοποιείται αποκλειστικά από τους κατοίκους του νησιού.
Σε πολύ μεγάλο ποσοστό, αυτό είναι επηρεασμένο από ιταλικές λέξεις και από άλλες που χρησιμοποιήθηκαν από τους εκάστοτε κατακτητές του.
Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ.
Η Άρτεμη, αναγκάζεται να επιστρέψει στο νησί της, την Κεφαλονιά, ύστερα από πολλά χρόνια απουσίας της στο εξωτερικό. Ο λόγος της επιστροφής της, είναι ο θάνατος του καθηγητή Δουκάτου.
Ένα τηλεφώνημα από την παιδική της φίλη Θάλεια, ταράζει τα ύδατα και οδηγεί τη μνήμη της πίσω. Την οδηγεί σε θύμησες, που η ανήσυχη Άρτεμη δεν επέτρεπε να βγουν στην επιφάνεια.
Ξαναζεί, λοιπόν, όχι μόνο με τα μάτια της καρδιάς, αλλά και με της λογικής αυτή τη φορά, γεγονότα που τη σημάδευσαν από την παιδική της ηλικία μέχρι και τη στιγμή που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα, νεαρή κοπέλα πια.
Οι μνήμες αυτές, ξεκινούν την επιδρομή τους από τον μεγάλο σεισμό του 1953 στην Κεφαλονιά. Επανέρχονται στο μυαλό της καταστάσεις που τη σφράγισαν άσχημα, και που είχαν ως αποτέλεσμα να θέλει πάντα να φύγει...
Και φεύγει!
Ξεκινά τη φοιτητική της ζωή σε μια Αθήνα γεμάτη τανκς και περιπολίες. Η Ελλάδα ασφυκτιά κάτω από την μπότα της χούντας.
Άπειρα τα κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα της εποχής. Η συγγραφέας, όμως, καταφέρνει και δεν ταράζει την ψυχολογία μας, καθ'ότι η αφήγηση και οι περιγραφές των χαρακτήρων της - παρέα με τις πράξεις τους - περνούν με απόλυτη ησυχία μέσα μας, αλλά επιδρούν με έντονη αποφασιστικότητα δηλώνοντάς μας ότι ήρθαν για να μείνουν.
Αναφέρεται, σχεδόν σε όλο το βιβλίο, στην Παιδεία της τότε Ελλάδας και μας περιγράφει σκηνές "απείρου κάλλους" από ένα απολυταρχικό εκπαιδευτικό σύστημα με τιμωρίες-βασανιστήρια.
Είναι η εποχή, που η γυναίκα προσπαθεί να σπάσει τα σκοινιά μια κλειστής κοινωνίας, όπου η ελεύθερη βούληση για αυτήν είναι απαγορευτική.
Η Θάλεια, είναι αυτή που η παρουσία της είναι πότε έντονη αλλά και πότε χλωμή στην καθημερινότητα της Άρτεμης. Είναι αυτή, που δείχνει στη φίλη της την ανθρώπινη φύση τους με τα ελαττώματα και τις αρετές, τον εγωϊσμό αλλά και το σκύψιμο του κεφαλιού στις παραδόσεις και στις συνήθειες της Επτανήσου.
Ένας υπέροχος γραπτός λόγος από τη Tina Kourkoumeli Schmidt, που τολμά και μας μιλά για την ελευθερία, λέγοντάς μας ότι δεν πειράζει που συμβιβαστήκαμε όταν χρειάστηκε. Δεν πειράζει που κλάψαμε χωρίς αντίκρυσμα, δεν πειράζει που κατεβάσαμε τα μάτια και ζητήσαμε συγγνώμη ενώ δε φταίγαμε.
Ένας υπέροχος γραπτός λόγος που μας παρακινεί να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας και μας επισημαίνει ότι ναι, πειράζει αν δεν το κάνουμε!
Αβερτοσιά, σημαίνει ελευθερία!
Η Άρτεμη πολέμησε για αυτήν.
Η Άρτεμη αναγκάστηκε να υποχωρήσει για αυτήν.
Η Άρτεμη αναγκάστηκε να συμβιβαστεί για αυτήν.
Όμως, την κατέκτησε!
Και είμαι σίγουρη, ότι έπραξε ορθά όταν χρειάστηκε.
Πολλά-πολλά συγχαρητήρια στη συγγραφέα!
Υ. Γ.
Όπως κάθε τόπος, έτσι και η Κεφαλονιά, έχει τις δικές της ιδιόμορφες εκφράσεις και λεξιλόγιο που χρησιμοποιείται αποκλειστικά από τους κατοίκους του νησιού.
Σε πολύ μεγάλο ποσοστό, αυτό είναι επηρεασμένο από ιταλικές λέξεις και από άλλες που χρησιμοποιήθηκαν από τους εκάστοτε κατακτητές του.
Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου