ΤΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΟ ΑΓΑΘΟ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΗΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ

Αυτή τη φορά, λέω να ξεκινήσω την άποψή μου από το εξώφυλλο. Μου τράβηξαν την προσοχή κάτι απαλά κεφάλαια γράμματα που συνθέτουν την εξής φράση:
"Μην παίρνεις τίποτα ως δεδομένο".
Αλήθεια, δεν το κάνουμε, σχεδόν καθημερινά, όλοι μας;
Εμείς δεν είμαστε αυτοί που σχεδιάζουμε το μέλλον μας, δίχως να περάσει ποτέ από το μυαλό μας η οποιαδήποτε ανατροπή;
Εμείς δεν είμαστε αυτοί οι ίδιοι, που πιστεύουμε πως μας δόθηκε το δώρο της ανάσας, θαρρείς και κάποιος μας το χρωστούσε;

Ε, λοιπόν, όχι, δεν είναι έτσι!
"Μην παίρνεις τίποτα ως δεδομένο, γιατί πολύ απλά, τίποτα δεν είναι δεδομένο".
Και ξεκινώ, από τα πιο απλά και καθημερινά πράγματα, όπως η αγάπη του συντρόφου μας, ή η αλλαγή ενός προγράμματος και καταλήγω στα πιο σοβαρά, όπως η απώλεια ενός αγαπημένου μας προσώπου ή ακόμη η απώλεια της ίδιας μας της ζωής.

Ο Χαράλαμπος Ιορδανίδης, δίνοντας φωνή σε δύο νεαρά παιδιά, τον Ιάσονα και την Έλενα, παλεύει να μας αφυπνίσει. Αυτά τα δύο παιδιά βιώνουν την καταστροφή μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων και αναγκάζονται να αφήσουν σε δεύτερη μοίρα οτιδήποτε τους απασχολούσε στη διάρκεια του έρωτά τους.
Βιώνουν οι ίδιοι ως αποδέκτες, συμπεριφορές ανώμαλων και αδίστακτων δολοφόνων.
Η πολύτιμη ζωή τους, κρέμεται από μια μαύρη και βρώμικη κλωστή που είναι έτοιμη να σπάσει.
Αντιλαμβάνονται πολύ γρήγορα ότι όλα χάνονται, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να επέμβουν.

Αραγε, βρεθήκαμε ποτέ σε μια ανάλογη θέση;
Ελπίζω, πως όχι, αλλά κάποιοι από εμάς, μπορεί...
Κάποιοι από εμάς ή από το περιβάλλον μας, μπορεί και να βρέθηκαν.

Οσοι δε βρεθήκαμε στη θέση αυτή, τη θέση της απώλειας από εξωγενείς παράγοντες, δεν μπήκαμε ποτέ στη διαδικασία μια κατευθυνόμενης σκέψης προς τέτοια μονοπάτια, σκοτεινά και αδηφάγα.
Ο συγγραφέας, αυτά τα μονοπάτια τα περπάτησε και παρέσυρε κι εμένα μαζί του.
Ευτυχώς για αυτό!
Δεν κρύβω, πως τρόμαξα!
Άρχισα να αναρωτιέμαι πού βρίσκονταν τα παιδιά μου, τα έψαχνα συνέχεια.
Τηλεφωνούσα στους γονείς μου, θέλοντας να μάθω για την υγεία τους.
Κάποια στιγμή, κοίταξα τον εαυτό μου, προσπαθώντας να κατανοήσω τις συμπεριφορές μου και ορμόμενη από το βιβλίο του, κατέληξα στην πρώτη και πιο εύκολη σκέψη:
"Γεννήθηκα και ανασαίνω! Μου δόθηκε, αφειδώλευτα, το πολυτιμότερο αγαθό.
Η ανάσα και η συντήρηση αυτής, η υγεία.

Παρόλο που στη σημερινή εποχή, ο πίνακας των αξιών της ζωής έχει χάσει την αριθμητική του ισορροπία, η υγεία παραμένει, από τα αρχαία χρόνια ακόμη, ακλόνητη στην πρώτη θέση. Είναι αυτή που συμβάλλει στην ομαλή λειτουργία του οργανισμού μας.
Κι εμείς, είμαστε οι υπεύθυνοι για τη διαφύλαξη αυτής.

Ο συγγραφέας, με την ιστορία του, που είναι απόλυτα σημερινή και συχνή ως φαινόμενο, "δυστυχώς", μας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, για να σταματήσουμε να σφάλλουμε. Να εξαφανίσουμε, δηλαδή, τα σφάλματα εκείνα, που ενδεχόμενα, θα οδηγήσουν τη ζωή μας στο τέλμα της.

Μου ομολόγησε, φανερά και απροκάλυπτα, ότι οι άνθρωποι δε χάνονται έτσι απλά, σαν μια ομίχλη που ήρθε, πέρασε και διαλύθηκε. Μου φώναξε δυνατά και με ολοζώντανες και κινηματογραφικές εικόνες, ταρακούνησε ολόκληρη την ύπαρξή μου. Με τραγικά περιστατικά, μου θύμισε ότι η ζωή είναι πολύτιμη. Και ότι, σπαταλώντας τον χρόνο μας και τις μικρές στιγμές μας, εντελώς άσκοπα και αδιάφορα, χάνουμε την ουσία.
Και η ουσία είναι μία:
Να μάθουμε να ζούμε αγαπώντας πρώτα τον εαυτό μας κι εκτιμώντας το πολυτιμότερο αγαθό που μας δόθηκε, απομακρύνοντάς τον και προστατεύοντας τον παράλληλα, από έναν άνισο αγώνα.
Και...
Μιλώντας, ειλικρινά Χαράλαμπε, δεν πρόκειται ποτέ στη ζωή μου να ακολουθήσω έναν άγνωστο άνθρωπο!
Μπράβο!

Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ.